34-гадовая беларуска памерла на адпачынку ў Кыргызстане. Яна была рэканструктаркай
Многія ведалі яе як «Маргарыту Ведзьмаўну».
Пра смерць Веранікі Сідарэнка стала вядома з допісаў у сацыяльных сетках. Першыя з іх з'явіліся 14 верасня. Сябры кажуць, што яна памерла на адпачынку ў Кыргызстане. Жанчыне стала блага, і ёй не змаглі дапамагчы.
Апошні каментар на старонцы Веранікі ў фэйсбуку датуецца 6 верасня. Сціслы допіс «Месца для глыбакадумнага тэксту» праілюстраваны фотаздымкам з аэрапорта.
Вераніка Сідарэнка — выпускніца Віцебскага медыцынскага ўніверсітэта. Яна рабіла правізарам-аналітыкам у Цэнтры экспертыз і выпрабаванняў для аховы здароўя.
Са школы Вераніка цікавілася гісторыяй, а па знаёмстве з адмыслоўцамі гістарычнай рэканструкцыі і этнаграфіі яе паглынуў свет дахрысціянскай культуры.
Спачатку язычніцтва прыцягвала Вераніку вясёлымі святамі, традыцыйнымі танцамі, песнямі, прыгожымі касцюмамі. З часам прыйшло разуменне, што захапленне ім большае, чым хобі. Гэты занятак мяняў яе жыццё. Дапамагаў духоўнаму і фізічнаму самаразвіццю, умацоўваў характар ды пачуццё ўласнай годнасці.
«Для мяне язычніцтва не рэлігія, хутчэй гэта філасофія, ці лад жыцця», — казала Вераніка ў адным з інтэрвʼю.
Многія калегі і аднадумцы ведалі яе як «Маргарыту Ведзьмаўну».
«Яна была вельмі крутым рэканструктарам. Таленавіта шыла старадаўнія строі. Захаплялася трайбл-танцамі. Яна крута працавала з людзьмі. Усе яе любілі і паважалі», — апавёў пра Вераніку яе калега.
Супрацоўнічала Вераніка з гуртам сярэднявечнай музыкі «Літы талер». Праводзіла для музыкантаў майстар-класы па танцах. Была арганізатаркай першай замежнай паездкі гурта за мяжу.
Вераніка была ўдзельніцай мінскай студыі этнічнага танца і музыкі «Кетры». У ёй адны дзяўчаты. У рэпертуары харэаграфічнай суполкі ёсць танцы з агнём.
«Ведзьмаўна, ты была часткай зграі, сямейніцай. Ты была дзіўным, разумным, яркім, гумарным чалавекам», — адрэагавалі на смерць Веранікі яе калегі па этнастудыі.
У дзяўчыне адзначалі пачуццё гумару і нязломны аптымізм.
Вераніка з аднадумцамі ўдзельнічала ў шмат якіх этнаграфічных фэстах, праводзіла лекцыі. Расказвала і паказвала, як беларусы адзначалі свае святы Купалле, Каляду. На іх былі вогнішчы, традыцыйныя стравы, карагоды, песні, вітанні ўзыходу сонца.
Пахавалі Вераніку 17 верасня на могілках «Паперня», што пад Мінскам.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬГлядзіце таксама:
Пад Гомелем правялі вяселле па паганскім абрадзе ФОТА
Цяпер чытаюць
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне6565
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне65
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х1717
Каментары
https://d2accbiqacj5y8.cloudfront.net/ru/326619"