Na naradzie ŭ Łukašenki publična pasvarylisia čynoŭniki. Jon nie viedaŭ, kaho padtrymać
Na siońniašniaj sielektarnaj naradzie, pryśviečanaj žnivu, pamiž dvuma čynoŭnikami ŭ prysutnaści Łukašenki ŭźnikli publičnyja roznahałośsi. Kiraŭnik Viciebskaj vobłaści Alaksandr Subocin publična zastupiŭsia za svajho pieršaha namieśnika, jakoha staršynia Kamiteta dziaržaŭnaha kantrolu Vasil Hierasimaŭ abvinavaciŭ va ŭtojvańni niehatyŭnaj infarmacyi.
Padčas svajho dakłada Vasil Hierasimaŭ zajaviŭ, što, maŭlaŭ, rajvykankamy Viciebskaj vobłaści dali nie adpaviednuju realnaj situacyi spravazdaču pieršamu namieśniku staršyni abłvykankama Siarhieju Laŭkoviču, što ŭsie kambajny ŭ vobłaści ŭkamplektavanyja, a toj nibyta svajoj uładaj zabaraniŭ davać lubuju infarmacyju supracoŭnikam KDK.
«Miž tym u vobłaści brakavała 615 miechanizataraŭ, ź jakich na 14 lipienia prybyło tolki 168, …, u tym liku kambajnioraŭ 43, heta 30 pracentaŭ», — paviedamiŭ Hierasimaŭ.
Pačuŭšy pra heta, Łukašenka ŭźjaryŭsia:
«Nie zrazumieŭ, jak heta vam mahli zabaranić dać infarmacyju? I dzie hety čynuša, jaki nie daŭ vam infarmacyju?»
Hierasimaŭ skazaŭ, što Laŭkovič zabaraniŭ davać infarmacyju kantraloram u vusnaj formie, na što Łukašenka adreahavaŭ emacyjna:
«I dzie hety pieršy namieśnik? Čamu jon u vas z kajdankami nie chodzić pa Minsku ci znachodzicca ŭ miescach nie tak addalenych? Kali heta tak?»
Staršynia KDK zapeŭniŭ, što heta tak, ale na abaronu svajho namieśnika niečakana staŭ staršynia Viciebskaha abłvykankama Alaksandr Subocin. Jon rašuča zajaviŭ, što skazanaje Hierasimavym — niapraŭda: «Usia infarmacyja ŭ lubym dostupie, u lubym farmacie. My ničoha nie chavajem, navat moža pakazvajem bolš, čym treba».
Dla Łukašenki takaja publičnaja pierapałka čynoŭnikaŭ padčas sielektarnaj narady, vidać, stała niečakanaściu, bo jon nie staŭ adnaznačna na niečy bok, a daručyŭ Natalli Kačanavaj «siońnia-zaŭtra razabracca, dzie što było i jak», i dałažyć jamu.
Hierasimavu ž Łukašenka panarakaŭ, što kali niejki abłasny čynoŭnik z KDK nie atrymaŭ infarmacyi, to možna ž było źviarnucca, kab vyrašyć prablemu, da hubiernatara. A paśla taho paskardziŭsia na chiby saboj ža pabudavanaj sistemy viertykali:
«Ale viedajecie, u nas ža jak pabudavanaja sistema. Kamitet dziaržkantrolu — usiudy viertykal. Milicyja padparadkoŭvajecca ministru, čamu ja i kazaŭ, što pieradać u kiravańnie ŭsie milicejskija padraździaleńni na miescach miascovym orhanam ułady dla arhanizacyi spravy. Ale razumiejučy, što buduć ža chavać kradziažy i inšaje, heta zastajecca ŭ padparadkavańni ministra.
Nichto nie pavinien ni kraści, ni chavać, ale ŭ nas ža jak. Što ni čynoŭnik — viertykal, jon pavinien ci moža zajści da staršyni rajvykankama, nahoj dźviery adčynić tam i hetak dalej.
Nie treba zabyvacca, što staršynia rajvykankama i hubiernatar — heta pieršyja asoby tam. I kali staršynia rajvykankama paklikaŭ vašaha kiraŭnika, zaprasiŭ milicyjaniera ci kahości inšaha i paprasiŭ jaho karektna. Moža być u zahadnym dzieści paradku, kali jon bačyć nadzvyčajnuju situacyju, jany pavinny biehčy i rabić».
Kali ž Vasil Hierasimaŭ zajaviŭ, što tak nibyta i robicca, to Łukašenka adkryta skazaŭ, što nie vieryć, kab pradstaŭniki KDK ci milicyi padparadkoŭvalisia cyvilnym viertykalščykam.
Urešcie ž dajšło da taho, što Łukašenka nie vyklučyŭ, što ŭ nieatrymańni ad čynoŭnikaŭ patrebnaj infarmacyi vinavatyja nie čynoŭniki, a sam supracoŭnik KDK:
«Raz tabie niejki čynoŭnik nie daŭ infarmacyju, ja b užo zadumaŭsia pra padnačalenaha. Što ž jamu nie dajuć infarmacyju? Jon pavinien pracavać tak, kab navat da vas nie davodzić hetyja pytańni».
Kamientary
Buduć pracavać stabilna da skonu!