«Patraciła 300 rubloŭ — a jašče tolki siaredzina červienia!» Biełarusy abmiarkoŭvajuć vydatki na pakos travy i dzielacca łajfchakami
Kolki ž kaštuje skasić travu na svaim učastku i pobač, kali samastojna nie možaš (ci nie chočaš) hetaha zrabić? Biełarusy ŭ sacsietkach abmiarkoŭvajuć ceny na pasłuhu. Ale niekatoryja łajfaki, jakimi jany dzielacca, — zabojčyja.
Nahadajem: ułaśnikaŭ ziamielnych učastkaŭ abaviazali skošvać travu, kali jaje vyšynia pieravyšaje 20 santymietraŭ. Nievykanańnie patrabavańniaŭ moža skončycca štrafam da 25 bazavych (pa stanie na červień heta da 1050 rubloŭ).
Ale pakul biełarusy ŭ sacyjalnych sietkach žartavali nakont 21 santymietra, čynoŭniki ŭžo sapraŭdy ŭziali ruletki ŭ ruki i pajšli mierać vyšyniu ziella la pryvatnych damoŭ.
Zrazumieła, što na fonie takich navin pasłuhi kascoŭ pačali karystacca bolšaj papularnaściu. Kolki ž jany biaruć?
Biełaruska aburyłasia ŭ tyktoku tym, što ŭžo zapłaciła za pakos travy na leciščy 300 rubloŭ — a jašče tolki siaredzina červienia. Ź jaje brali pa 10 rubloŭ za sotku — ale błohierka ličyć, što dla vioski heta šalona doraha.
— U mai ja zapłaciła za pakos travy na leciščy (siem-vosiem sotak) niedzie 60 rubloŭ. U pryncypie, akiej. Užo ŭ červieni, bo dva-try tydni išli daždžy, trava vyrasła, mnie treba było skasić 17-18 sotak plus kala doma niedzie dźvie-try sotki. Pryjšoŭ čałaviek — za dźvie sotki jon uziaŭ ź mianie 40 rubloŭ. Ja paličyła, što zadoraha, tamu na 18 sotak ja naniała inšaha čałavieka i zapłaciła jamu 200 rubloŭ. Ahułam za pačatak červienia patraciła 240 rubloŭ.
Błohierka kaža, što nastupny raz pahodzicca tolki na tańniejšyja prapanovy — adekvatnym jana ličyć košt ad piaci da vaśmi rubloŭ za sotku.
Mierkavańni ludziej u kamientarach padzialilisia. Adnyja rajać žančynie nabyć trymier i kasić samoj, kali dla jaje 10 rubloŭ za sotku doraha. Darečy, błohierka adkazvaje, što trymier u jaje jość, ale kasić takimi abjomami jana ličyć nie žanočaj pracaj.
Tyja ž, chto na takoj pasłuzie zarablaje, davodziać, što cana pavinna być chacia b 30 rubloŭ za sotku.
Niechta nie vieryć, što jość ludzi, jakija pahadžajucca kasić za 10 rubloŭ: «Pakažycie mnie čałavieka, jaki sotku budzie kasić za 10 rubloŭ. Ja svajmu rabotniku płaciła za vosiem sotak 100 dalaraŭ».
Adna z kamientatarak napisała, što ŭ jaje miascovaści sapraŭdy možna znajści kasca pa siem-vosiem rubloŭ za sotku, ale pry ŭmovie, što bienzin i losku jamu zabiaśpiečać haspadary, plus buduć častavać kavaj.
Chtości, zapłaciŭšy čužym ludziam, usio ž vyrašyŭ kasić samastojna: «Paśla taho, jak mnie skasili try sotki za 60 rubloŭ majoj kasoj, maim bienzinam, majoj loskaj, ja kupiła sabie akumulatarnuju kasiłku».
Ale čynoŭniki, kali ŭvodzili novyja praviły dziela pryhažości, nie padumali ab tym, što niekatoryja ludzi hrošaj škadujuć, a inšyja — prosta nie majuć. Bo Biełaruś — kraina nie bahataja. A alternatyvy pakosu časam zabojčyja dla pryrody.
Kali ni siłaŭ, ni hrošaj na pakos travy niama, ludzi buduć šukać alternatyŭnyja varyjanty. Adzin z kamientataraŭ pryznaŭsia, što ŭžo paśpieŭ čatyry razy pakasić travu, padličyŭ vydatki, ašaleŭ ad sumy i vyrašyŭ vytrucić travu.
Jašče adnym antypryrodnym łajfchakam padzialiŭsia biełarus, jaki vyrašyŭ prosta zalić bietonam travu la svajho zabora. Jon padpisaŭ videa tak: «Niama travy — niama prablem».
Na heta jamu spatrebiłasia dzieviać kuboŭ bietonu. Mužčyna žartuje: harantyja na toje, što trava nie budzie raści, 50 hadoŭ.
Kamientary
Ujaŭlaju, kolki takich bab zaraz trapiać u bolnicu, pakasiŭšy travu ŭ dadatak da ŭsioj toj pracy, jakuju jany zvyčajna i tak robiać.