«За паўтара года я ператварылася ў гародніну». Фітнэс-трэнерка захварэла на Балі на невядомую хваробу
Валянціна Вотчык вяла актыўны лад жыцця, працавала фітнэс-трэнеркай і не скардзілася на здароўе, але летам 2023 года адчула сябе дрэнна. Стан толькі пагаршаўся, і сёння дзяўчына з цяжкасцю можа хадзіць, праводзячы жыццё ў чатырох сценках. «Я адчуваю пякельны боль, які праймае ўсё цела. За паўтара года са спартыўнай дзяўчыны я ператварылася ў інваліда. Ад суіцыду мяне спыняе толькі думка пра маці, якая мне дапамагае». Пры гэтым дактары дагэтуль не могуць даць дакладны адказ, што ж канкрэтна адбываецца з дзяўчынай.
У сваім блогу Валянціна падрабязна дзеліцца вопытам на шляху да выздараўлення, які ператварыўся ў сапраўднае расследаванне і змаганне.
На момант праяўлення першых сімптомаў хваробы Валянціна жыла на Балі. «Усё пачалося з лёгкага дыскамфорту ў паясніцы, слабасці, галаўнога болю, пастаяннага пацення па начах і закладзенага носа».
Дзяўчына кажа, што на востраве вельмі часта хварэла: кожныя тры месяцы яе адольвала то ВРВІ, то кішэчныя інфекцыі, але да дактароў яна амаль не звярталася, толькі адзін раз прапіла антыбіётыкі.
Ужо пад канец 2023 года ў Валянціны зусім не дыхаў нос, а болевыя адчуванні ў спіне толькі абвастраліся. Яны працягвала працаваць фітнэс-трэнеркай, паралельна шукаючы ў Інданезіі дактароў, якія б дапамаглі ёй даць рады з праблемай.
У 2024-м дзяўчына прыляцела ў Беларусь, дзе вырашыла прайсці поўную праверку здароўя. Праўда, ні МРТ, ні аналізы не паказалі адхіленняў, акрамя старой грыжы і скрыўленай насавой перагародкі. Апошнюю прапанавалі выраўняць, але Валянціна адмовілася.
Пры гэтым дзяўчыне станавілася ўсё горш: да ранейшых сімптомаў дадалося ўздуцце жывата, герпес і адвольныя паторгванні цягліц у стане спакою. На гэтым фоне трэнерка пачала грукацца ва ўсе магчымыя інстанцыі: да нутрыцыёлага, флеболага, астэапатаў і іголкарэфлексатэрапеўтаў — ёй прызначылі стос БАДаў і працу з рэабілітолагам, каб ліквідаваць выяўленае зрушэнне пазванка, але да акрыяння гэта не прывяло.
«У мяне пачалі ныць суставы, я стала храбусцець усім целам, як старая бабка. Дадалася дыярэя і болі пры мочавыпусканні. Я праверылася ў гінеколага — усё было чыста. Зрабіла паўторную МРТ, бо хадзіць з роўнай спінай ужо не магла — дактары з Масквы паставілі мне дысцыт (запаленчы працэс, што ўплывае на міжпазванковы дыск — НН). А ў адзін вечар у мяне здарыўся прастрэл — нібыта токам праз увесь спінны і галаўны мозг, — болі пачаліся ва ўсім целе, я з цяжкасцю хадзіла», — згадвае Валянціна.
У жаху, калі болі абвастраліся, яна выклікала хуткую дапамогу, праўда, па яе словах, там часцей спісвалі ўсё на панічныя атакі ці грыжу, «раілі прапіць мачагонныя».
«Дактары казалі, што такія нейрапатычныя болі немагчымыя, што гэта псіхасаматыка — вось вам антыдэпрэсанты і заспакаяльнае. Усё ў вас з галавы. За сем месяцаў я паляжала ў бальніцах раз дзесяць, аб’ехала бліжэйшыя гарады і краіны ў пошуках адужання, здала стос аналізаў, малілася, заносіла грошы экстрасэнсам, але ўсё роўна ператварылася ў гародніну»,
— не хавае эмоцый маладая жанчына і просіць пра любую дапамогу — ці фінансавую, ці параду доктара, які здолее прызначыць ёй карэктнае лячэнне, якое нарэшце дапаможа.
Самыя раннія прыкметы дэменцыі і хваробы Альцгеймера: на што звярнуць увагу
«Сорамна за нашу медыцыну». Цяжарная беларуска абурылася просьбай радзільні
«Проста ў страўнік мышы заліваем дозу алкаголю». Навуковец — нясумна пра азэмпік, тлушч, алкаголь і змену генаў
Таблеткі, практыкаванні ці аперацыя? Ад чаго з’яўляецца міжпазваночная грыжа і як яе лячыць
Цяпер чытаюць
«У майго 21 сантыметр — дзесяць базавых далі». Беларусы ў тыктоку жартуюць з новых правілаў ад чыноўнікаў3
Каментары
Мне норм.