Экс-аднаклубнік беларуса з Македоніі загінуў, калі ратаваў людзей з пажару начнога клуба, дзе загінулі 59 чалавек
У Паўночнай Македоніі трагічна загінуў 25-гадовы футбаліст «Шкупі» Андрэй Лазараў — у спробах выратаваць іншых людзей. У сезоне-2021/22 ён гуляў за македонскія «Работнічкі» з беларусам Аляксандрам Пазняком. Разам яны правялі на полі дзевяць матчаў, піша «Трыбуна».
Інцыдэнт здарыўся ў ноч з суботы на нядзелю. У начным клубе Pulse у горадзе Кочані праходзіў канцэрт хіп-хоп дуэта DNK. У памяшканні адносна старога і кампактнага будынка знаходзілася каля 1,5 тысячы наведвальнікаў, калі пачаўся пажар.
Прычынай узгарання стала піратэхніка на сцэне – іскры патрапілі ў столь, выраблены з лёгкаўзгаральных матэрыялаў. Загінулі 59 чалавек.
Сярод наведвальнікаў канцэрта быў паўабаронца «Шкупі» Андрэй Лазараў. Паводле афіцыйнай заявы клуба, у момант інцыдэнту ён спрабаваў дапамагчы іншым выбрацца з памяшкання:
«З глыбокім сумам паведамляем, што наш футбаліст сярод ахвяр трагічнага пажару ў Кочані. Як гераічны чалавек, якім ён быў, Лазараў загінуў, дапамагаючы іншым выратавацца ад полымя».
Паводле інфармацыі ў СМІ, дзякуючы Лазараву ўдалося своечасова выцягнуць на вуліцу некалькі чалавек, але сам ён у выніку памёр пасля. Смерць наступіла пасля шпіталізацыі ў шпіталь, яна стала следствам атручвання чадным газам. Таксама ў некалькіх публікацыях гаворыцца, што загінула і жонка Андрэя — аднак непасрэдна гэта не з'яўляецца пацверджанай гісторыяй.
Лазараў — некалі шматабяцальны гулец на юнацкім узроўні
У Паўночнай Македоніі Лазарава апісваюць як гульца, які падаваў надзеі на юнацкім узроўні. Праўда, з цягам часу пры пераходзе ў дарослы футбол здарыліся цяжкасці, а за зборную U-21 ён правёў усяго адзін матч.
Рэабілітаваць кар'еру ўдалося ў Харватыі, адкуль ён улетку вярнуўся ў «Шкупі», дзе не стаў асноўным — хаця паступова атрымліваў значна больш гульнявога часу якраз у папярэднія тыдні. Нягледзячы на тое, што ён у камандзе нядоўга, македонская прэса адзначала яго ўплыў на распранальню — маўляў, Андрэй быў важнай часткай калектыву.
Таксама ў матэрыялах часта згадваюцца дадатныя якасці, напрыклад, працоўная этыка ці спробы ўвесь час дапамагаць калектыву ў розных пытаннях.
Цяпер чытаюць
«Гэта шлях адзіночкі». Беларус большую частку жыцця праводзіць у вандроўках — наведаў ужо амаль 500 аб’ектаў ЮНЕСКА6
Каментары