У 2020-м Ілля Салей быў юрыстам штаба Віктара Бабарыкі і адвакатам Марыі Калеснікавай. Зараз ён жыве паміж Лонданам і Варшавай, працуе ў офісе Еўрапейскага банка рэканструкцыі і развіцця ды ўваходзіць у каманду Віктара Бабарыкі.
Некалькі месяцаў таму ў навінах ён заўважыў, што дом Christie's у Парыжы арганізуе аўкцыён работ Марка Шагала. Ён купіў адзін з лотаў і ўжо прыдумаў, каму хоча яго перадаць на часовае захоўванне. Падрабязнасці Ілля распавёў блогу «Людзі».
Аўкцыён праходзіў анлайн. Стартавыя цэны на большую частку работ былі высокімі, але з цікаўнасці ён вырашыў усё ж узяць удзел.
— У якасці мэты абраў працу, якая падыходзіла мне па бюджэце і спадабалася візуальна. Густ у мяне не вытанчаны: яна вялікая і яркая, — смяецца Ілля. — І гэта літаграфія. Менавіта гэтая праца намаляваная на вокладцы кнігі пра літаграфіі Шагала Chagall Litographe II (1963). Я зрабіў першую стаўку, яе некалькі разоў перабілі, але ў той момант я ўжо вырашыў: раз увязаўся, трэба даводзіць да канца. Так і атрымалася. Выніковы кошт, праўда, быў крыху вышэйшы за меркаваны.
Колькі менавіта каштавала літаграфія, Ілля не называе. На сайце аўкцыённага дома напісана, што першапачаткова кошт працы вар'іраваўся ад 900 да 1800 еўра. У выніку яна рэалізаваная за 2394 еўра.
Пасля аплаты лота сябар беларуса французскі адвакат Гіём Эрцог забраў літаграфію з аўкцыённага дома. На днях яны з Іллёй сустрэліся ў Парыжы, і праца трапіла ў рукі гаспадару.
— Шчыра кажучы, калі вырашаў, ці ўдзельнічаць у аўкцыёне, прыкладам для мяне быў Віктар Бабарыка, — кажа суразмоўца. — Вядома, мая купля непараўнальная з тым, што для беларускай культуры зрабіў Віктар Дзмітрыевіч, але гэта ўсё ж мой невялікі ўклад і мой першы крок. Думаю, ён бы ўхваліў.
На пытанне, што далей рабіць з літаграфіяй, Ілля жартуе: «Планую радавацца таму, што ўдалося вырваць яшчэ адзін арыгінал Шагала ў французаў».
— У мяне добрыя адносіны з прадстаўнікамі Беларускай бібліятэкі імя Скарыны ў Лондане. Ёсць папярэдняя дамоўленасць, што нейкі час літаграфія правядзе ў музеі пры бібліятэцы, — дзеліцца планамі юрыст. — Мне здаецца разумным, каб пакуль яна пагасціла ў самым беларускім месцы Лондана, а магчыма, і ўсёй нашай эміграцыі.
Забраць адтуль літаграфію Ілля зможа ў любы момант.
— Тут (у Вялікабрытаніі) да прыватнай уласнасці паважлівае стаўленне. А гэта цяпер, з гонарам кажу, мая прыватная ўласнасць, — працягвае суразмоўца. — Упэўнены, калі-небудзь гэтая праца ўбачыць Мінск і Віцебск.
Каментары