Былы пасол Беларусі ў Кітаі ў 2016—2020 гадах Кірыл Руды даў інтэрв'ю сайту Ilex.by, прысвечанае перспектывам Беларусі ва ўмовах санкцый нарошчваць гандаль з краінамі «далёкай дугі». Перадусім — з Кітаем.
Руды лічыць перспектыўным абраны беларускімі ўладамі афрыканскі кірунак, бо:
«З 50 краін, якія растуць найбольш хутка, у 2022 годзе палова — з Афрыкі. У найбліжэйшыя 10-20 гадоў Афрыка забярэ ў Азіі лідарства ў дынаміцы, магчымасцях, колькасці насельніцтва. Такімі тэмпамі па ўзроўні развіцця яна абыдзе і наш рэгіён. Гэта добрая стаўка».
Аптымістычна ён глядзіць і на небяспеку Беларусі патрапіць у «даўгавую пастку»:
«Раней крэдыторы за даўгі ваявалі, уводзілі часовае кіраванне па зборы падаткаў для пагашэння сваіх пазык. Цяпер іншыя часы: крэдыторы больш гуманныя і не менш зацікаўленыя, чым сам пазычальнік, каб ён не трапіў у пастку і плаціў. Умоў крэдытавання шмат, іх можна абмяркоўваць, аслабляць, аж да спісання доўгу. У мінулым годзе Расія рэфінансавала даўгі Беларусі, а Кітай спісаў 17 афрыканскім краінам 23 беспрацэнтныя пазыкі і рэфінансаваў ім 10 млрд даляраў.
Найгоршае, што магло ў Беларусі быць — гэта забарона на выхад на сусветны фінансавы рынак. Фактычна гэта адбылося. І што? Раней думаў, што гэта паўплывае на іншых нашых крэдытораў і будзе рэцэсія. Цяпер здаецца, што рызыка «даўгавой пасткі» для Беларусі трохі пераацэненая».
Пазітыў Руды бачыць нават у тым, што з-за заходніх санкцый Беларусь змушаная прадаваць нашмат менш, чым раней, прадукцыі калійнага камбіната:
«Калій, дарэчы, у нейкай ступені нават перашкаджаў нашаму экспарту ў Кітай, бо запоўніў чыгуначныя кантэйнеры, і іншым экспарцёрам даводзілася альбо чакаць сваёй чаргі і затрымліваць пастаўкі ў Кітай, альбо асвойваць працяглыя аўтамабільныя перавозкі».
Не бачыць нічога асабліва крытычнага Руды і ў развіцці інвестыцыйнага парку «Вялікі камень»:
«Ацаніць развіццё «Вялікага каменя» можна па колькасці рэзідэнтаў. Яна расце, а не скарачаецца. Калі меркаваць па візітах, то павялічылася цікавасць да парку з боку расійскіх рэгіёнаў і зон развіцця».
Тым не менш:
«У цэлым, вядома, беларуска-кітайскія інвестыцыйныя адносіны пацярпелі. Паўплывалі палітычныя падзеі ў нас, ваенныя дзеянні ў суседзяў, кавідныя абмежаванні ў Кітаі, заходнія санкцыі. Быў рэжым чакання. Цяпер рэальнасць зразумелая, інвестары пачнуць прымаць нейкія рашэнні».
Цяпер чытаюць
Азаронак напісаў пра палітэмігранта — пасля гэтага брата і бацьку таго кінулі за краты2
Каментары