Газета «Калінкавіцкія навіны» не раз пісала пра невядомую жывёлу, якая па начох пранікала на падворкі гараджан і па-зверску распраўлялася з дзясяткамі трусоў. Раніцай гаспадары знаходзілі зламаныя клеткі з разарванымі сеткамі і тое, што засталося ад іх вушастых гадаванцаў пасля візіту начнога «госця».
У рэдакцыю газеты сталі яшчэ і яшчэ паступаць паведамленні ад жыхароў горада, на падворках якіх таксама пабывала «чупакабра» (так ужо традыцыйна ў беларускай прэсе называюць любую невядомую жывёліну).
А ў пятніцу, 25 траўня, паведамілі, што «чупакабра» больш не патрывожыць трусаводаў, бо напярэдадні, у чацвер, пасля чарговай начной вылазкі і зверскай расправы над двума дзясяткамі трусоў яна была знішчана.
Высачыў і застрэліў звера старшы егер Калінкавіцкага лясгаса Віталь Садоўскі, да якога з просьбай аб дапамозе звярнуліся яго знаёмыя, жыхары Новай Антонаўкі.
— У нас гэта ўжо паўторны выпадак, — распавядае Зінаіда Севярын. — Першы адбыўся ў красавіку. Тады звер выцягнуў з клетак і разарваў двзюх дарослых трусак, выгрыз ім вантробы.
Мы адразу зразумелі, што гэта выхадкі нейкага бадзяжага сабакі. А іх у Антонаўцы — гаць гаці. Колькі ўжо звярталіся ў розныя інстанцыі — ніякай рэакцыі.
У ноч на 24 мая звер зноў вярнуўся. Гэтым разам яго ахвярамі сталі 19 нашых трусоў. Калі я выйшла раніцай у двор, ледзь не страціла прытомнасць. Клеткі разарваныя, паўсюль валяюцца трупікі задушаных, загрызеных звяркоў. У тых, каго ён так і не змог выцягнуць з клетак, адарваныя лапкі, пагрызеныя бакі… Скалечаныя звяркі былі яшчэ жывыя. Ён нават дэкаратыўнага труса, якога мы трымалі для дзяцей, не пашкадаваў…
Я адразу расказала пра жахі на нашым падворку мужу. Мы выклікалі міліцыю, напісалі заяву з просьбай прыняць меры. Мой муж Ігар Уладзіміравіч патэлефанаваў егеру Віталю Садоўскаму з просьбай дапамагчы вылавіць звера, які даставіў нам столькі клопатаў і страт.
Старшы егер распавёў, што гаспадары некалькі разоў заўважалі каля дома вялікага сабаку карычневай афарбоўкі. Яго бачылі і ў тую трагічную для сям'і Севярынаў раніцу. Казалі, што днём ён хаваецца дзесьці ў лесе.
Таямнічую «чупакабру» выявілі ў кар'еры. Адчуўшы небяспеку, ён спрабаваў схавацца ў лесе, але быў спынены трапным стрэлам.
— Сабака, сапраўды, не зусім звычайны, — апісаў старшы егер. — Буйны, з вялікімі зубамі. Афарбоўка поўсці шэра-карычневая, трохі падобны да шакала. Але гэта дакладна не чупакабра. Хутчэй за ўсё, дзікі сабака з моцна развітым паляўнічым інстынктам.
Цяпер чытаюць
«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню37
Каментары