Čym žyvie opierny śpiavak Silčukoŭ, jakoha ŭ 2020‑m zvolnili ź Vialikaha teatra za pazicyju

Ciapier Illa astalavaŭsia ŭ ZŠA. Jon šmat pracuje ŭ Sietle, ale čalcy jaho siamji žyvuć na advarotnym baku kantynienta, u Bostanie, tamu davodzicca žyć na dva harady.

18 kastryčnika ŭ opiernym teatry Sietła pakazali novuju pastanoŭku, i ŭ Silčukova tam zaŭvažnaja rola. Heta kamičnaja opiera «Piraty Pianzansa» (The Pirates of Penzance).

U siužecie raskazvajuć pra chłopca, jaki vyzvalajecca z vučnioŭstva ŭ kamandy pirataŭ, bo jamu spoŭniŭsia 21 hod. Ale potym vyśviatlajecca, što pakolki jaho dzień naradžeńnia 29 lutaha, to možna śviatkavać jaho tolki raz na čatyry hady. I atrymlivajecca, što pa dniach naradžeńnia jon prabyŭ u pirataŭ mienš za 6 hadoŭ, i tamu musić słužyć im jašče 63 hady.

Illa ŭ hetaj historyi hraje rolu Semiueła — namieśnika karala pirataŭ:

«Heta kłasičny śpiektakl, na jakim rastuć amierykancy, z hetaha pačynajecca ich muzyčny dośvied. Padobny da «Pitera Pena», jakoha stavili ŭ našym dziacinstvie ŭ opiernaj studyi».

Heta ŭžo druhi siezon Silčukova ŭ opiernym teatry Sietła. Ciaham siezona jon paŭdzielničaje jašče ŭ dźviuch opierach — «Karmen» i «Dafnie». A ŭ minułym siezonie biełarus śpiavaŭ u opiery «Toska» pra palicejski pieraśled zakachanaj pary ŭ Rymie pačatku 19‑ha stahodździa. U Silčukova jakraz była rola adnaho z palicejskich ahientaŭ, Šarone.

Akramia hetaha, Silčukoŭ zajmajecca prajektam pad nazvaj The Voice of My Land («Hołas majoj ziamli»). Jon nie pieršy hod ładzić jaho ź pijanistkaj Taćcianaj Łojša — naprykład, u śniežni 2022‑ha Silčukoŭ adyhraŭ z Łojša kancert u Bostanie.

Sutnaść — u tym, kab raskazać pa-svojmu pra muzyčnuju historyju Biełarusi ŭ suśvietnym kantekście:

«Naziraju, što ŭ nas niama nacyjanalna-aryjentavanaha pohladu na muzyčnuju kulturu Biełarusi. My ŭsprymajem jaje z rasijskaj ci polskaj pierśpiektyvy, z kłasičnaj pierśpiektyvy. Ale jość u nas svaje kampazitary, jakija naradzilisia na terytoryi Biełarusi i adčuvali siabie biełarusami, i jany vartyja ŭvahi. Tamu treba raskryvać notnyja zborniki i śpiavać heta ŭsio».

Havorka nie tolki pra znakamityja imiony nakštałt Ahinskaha ci Maniuški. Silčukoŭ zhadvaje Vasila Citova, kampazitara epochi baroka, jaki siabravaŭ ź Simiaonam Połackim, a taksama Jana Tarasieviča — kampazitara z Padlašša.

Taksama Illa ładzić kamiernyja vystupy z rasijskim pijanistam Paŭłam Nerseśjanam. Heta 3‑4 kancerty ŭ siezon, jakija jany pravodziać na ŭschodnim uźbiarežžy ZŠA — Ńju-Jork, Ńju-Džersi, vykonvajuć tvory Šastakoviča, Maniuški i nie tolki. Popyt, kaža Silčukoŭ, jość, u tym liku siarod miascovych ruskamoŭnych.

Pry mahčymaści Illa vystupaje ź siamjoj. Jaho žonka Taćciana — taksama opiernaja śpiavačka, a dzieci ŭmiejuć hrać na muzyčnych instrumientach.

Žyćciom jon zadavoleny:

«Liču, što heta zaŭždy asabisty vybar. Ty možaš šukać abstaviny, kab zasmučacca i haravać, a možaš pryniać valavoje rašeńnie, što budzieš radavacca, niahledziačy na abstaviny. Tady ty budzieš ščaślivy čałaviek, niahledziačy ni na što».

• 46
• 0
• 1
• 1
• 0
• 1
• 0
• 3