«Ciažka načami nie spać». Fiermiery palać vohniščy, kab uratavać bujaki ad zamarazkaŭ

Z-za načnych zamarazkaŭ pakutujuć nie tolki zvyčajnyja ludzi, što chavajucca pad niekalkimi koŭdrami, ale i fiermiery, piša Onliner.by.

Tak, u Baranavickim rajonie ŭžo pačali palić vohniščy, kab uratavać uradžaj bujakoŭ. Adna z takich videa padzialiłasia ŭ TikTok karystalnica ź nikam ruslana_10_10.

— Znoŭ ratujemsia ad zamarazkaŭ siońnia. Bujaki ŭ nas zaćvili, tamu treba niešta rabić. Zaraz sałomu budziem padkidvać mokruju, kab dym byŭ, — havoryć aŭtarka rolika.

Takija načnyja dziažurstvy, na žal, nie redkaść. U minułym hodzie dziaŭčynie daviałosia raspalvać vohniščy na svajoj terytoryi try nočy zapar. Ale navat heta nie dapamahło.

— Potym našu viosku nakryŭ hrad, i 80% uradžaju my stracili. Spadziajomsia, hetaj viasnoj takich niepryjemnych siurpryzaŭ užo nie budzie.

— Hetym kustam prykładna 10 hadoŭ, hetym — čatyry hady. My ratujem voś hetyja kvietački. Jość užo navat padmarožanyja — heta bačna. Ciažka načami nie spać, jašče ž asnoŭnaja praca jość. Ale treba niešta rabić.

U kamientaryjach mierkavańni padzialilisia: niechta paškadavaŭ haspadyniu, a niechta, naadvarot, złaradstvavaŭ, namiakajučy, što zamarazki — heta karma za vysokija ceny na jahady na rynku. Byli siarod kamientataraŭ i prahmatyki, jakija cikavilisia, ci źmienicca košt bujakoŭ z-za takich niepradbačanych situacyj.

— Cana trymajecca adna, niavažna, jość jany ci niama. Jana budzie standartnaja, nu moža, na rubiel bolš. Nie pieražyvajcie. Jahada budzie, i ŭsim pa kišeni, — adkazała aŭtarka videa.

Onlíner udałosia źviazacca z aŭtarkaj rolika. Rusłana pryznałasia: vyroščvańnie bujakoŭ— heta nie asnoŭny zarobak, a ŭkładańnie ŭ budučyniu, «kab było čym na piensii zajmacca».

— Pakul tolki ŭkładvajusia, a nie zarablaju.

Na ŭčastku ŭ miascovaj žycharki — tysiača kustoŭ. Pałova ź ich užo ćvicie, druhaja pałova — maładniak, jakomu zamarazki nie strašnyja. A voś kvitniejučyja raśliny — uraźlivyja.

— Sami kusty vytrymlivajuć da minus piaci, maksimum padmiarzajuć vierchaviny. Ale samaje ŭraźlivaje — heta kvietki. My ŭžo treci hod ratujem uradžaj vohniščami. Pracuje heta ci nie — zaležyć ad taho, jaki mienavita maroz i na jakoj stadyi buton. Kali jon tolki nabrak, to moža pieražyć da minus čatyroch. A kali vianočak užo raskryŭsia — hinie pry minus dvuch.

Pavodle słoŭ Rusłany, u vohniščy hałoŭnaje — dym. Kali jon raspaŭzajecca pa hradkach, jon moža dadać da tempieratury plus dva hradusy. Časam hetaha dastatkova, kab uratavać jahady.

— Učora naśpiech nakryvali — źbivali doški, naciahvali plonku. Ale heta ŭsio časovaje. Nasamreč treba rabić sistemu tunelaŭ. A ŭ nas tut mietraŭ siemdziesiat — daŭžynia kožnaha rada, a ŭsiaho ich siem! Ujavicie, kolki treba plonki abo spanbondu. Za dzień nie spravišsia.

Ci dapamoh taki svojeasablivy mietad ratavańnia ŭ hetym hodzie, pakaža ŭradžaj.

— Siońnia ŭnačy my nie jeździli na ŭčastak — nie było sił. Ale zatoje kožnuju hadzinu ŭstavali, praviarali tempieraturu: u našaj vioscy marozu nie było.

Pobač ź vioskaj, kaža surazmoŭca, jość vialikaja fiermierskaja haspadarka, u jakoj 70 hiektaraŭ bujakoŭ. I tam taksama palać vohniščy.

— My pažarnych papiaredzili, dy i sami starajemsia ŭsio kantralavać. Nam ža nie ahoń patrebny, a dym!

• 2
• 0
• 1
• 0
• 0
• 6
• 0
• 0