Культура11

Памёр Уладзімір Вольнаў

Віцебскаму мастаку было 83 гады.

Фота: vitvesti.by

Ён нарадзіўся ў 1940 годзе. 10 чэрвеня 1944 года яго, чатырохгадовага хлопчыка, знайшлі савецкія салдаты ў акопе пад Гарадком. Так і запісалі ў пашпарце — 10 чэрвеня. І прозвішча далі — Вольнаў. Сапраўднае — Хадыка — ён даведаўся толькі ў 1961-м, калі знайшоў бацьку.

— Я не звяртаўся да генетычнай экспертызы, рады быў, што здабыў родных. Прозвішча, праўда, не памяняў, а трэба было б узяць падвойнае. Ды не знайшоў часу, — распавядаў Уладзімір Мікалаевіч тры гады таму ў інтэрв'ю «Віцебскім вясцям». 

Ужо юнаком ад бацькі Уладзімір Вольнаў даведаўся пра маці, брата, пра тое, што родам ён з вёскі Горадна Бешанковіцкага раёна. Бацька змагаўся ў партызанскім атрадзе, а маці разам з іншымі аднавяскоўцамі немцы расстралялі ў 1943-м падчас карнай аперацыі. Маленькага Валодзю з братам, які быў старэйшы на тры гады, адправілі да бабулі ў Гарадоцкі раён. Неўзабаве яна памерла, і дзеці засталіся адны.

— Пра брата дагэтуль нічога не ведаю, так і згубіўся ў гэтым жыцці. А мяне знайшлі. Я некаторы час смяяцца не мог, толькі рот адкрываў, заікаўся. Вайна пакінула глыбокі адбітак у дзіцячай душы, — расказваў ён.

Потым ён напісаў карціну «Безназоўная вышыня» і прысвяціў яе свайму другому дню нараджэння.

«Я дзіця вайны», — казаў мастак. Тэма знявечаных лёсаў, пакут маці, якія страцілі сыноў, Халакосту займала асаблівае месца ў яго творчасці. 

У 1961-м, калі знайшоў бацьку, пераехаў у Віцебск. Уладкаваўся на завод і стаў хадзіць у мастацкую студыю пры педінстытуце. Паступіў на мастацкую графіку, але неўзабаве пайшоў у войска, адслужыў. Пасля заканчэння ВНУ працаваў у Сібіры, потым вярнуўся ў Віцебск.

Майстэрня Уладзіміра Вольнава размешчана на мансардзе дзевяціпавярховага дома ў цэнтры Віцебска. У акне на ўсю сцяну — маляўнічы від старога Віцебска, а на мальберце быў вясновы пейзаж.

— У лютым, калі з'яўляюцца сінія цені, я пачынаю хварэць на блакітны колер. Пісьменнік Міхаіл Прышвін казаў: «Люты — гэта вясна сонца».

Сярод куміраў ён называў Ван Гога, Мадыльяні. Для Уладзіміра Вольнава гэтыя мастакі з трагічным лёсам — прыклад самааддачы.

На сценах майстэрні — карціны, якія раскрывалі душу мастака, тое, што сёння баліць і радуе. Эцюды пра партызанскія будні, прысвячэнне Халакосту, Васілю Быкаву, пейзажы Пскоўшчыны — напісаныя падчас падарожжаў, пленэраў.

Каментары1

  • .
    19.12.2023
    Стартавала пакаленьне 40-х...

Цяпер чытаюць

Выйшаў на свабоду былы топ-журналіст АНТ Дзмітрый Семчанка7

Выйшаў на свабоду былы топ-журналіст АНТ Дзмітрый Семчанка

Усе навіны →
Усе навіны

У Мінску закрылася сетка бюджэтнага фастфуду1

Пры паездцы з Беларусі ў Польшчу на мяжы чакаць толькі 6 гадзін, а назад — суткі2

Беларуска за свой кошт арганізавала свята ў роднай вёсцы, якая амаль вымерла. Прыехалі аднавяскоўцы нават з Еўрасаюза21

У сацсетках завірусіўся ролік з канём, які чакае аўтобуса на Магілёў ВІДЭА1

Белавешкін: «Аземпік» проста інструмент, а не нейкі цуд, які ўсім універсальна падыходзіць4

Найбольш за чэрвень падаражэлі буракі, а патаннела авакада

«Натуральная спакуса — увапхнуць у сябе ўсё, пра што ў няволі заставалася толькі мроіць». Былы палітвязень Карней расказаў пра турэмны рацыён і як ад яго адыходзіць4

У Дзяржынску ў двары дома заўважылі вярблюда ВІДЭА

У Варшаве беларуску затрымалі на падставе запыту Інтэрпала7

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Выйшаў на свабоду былы топ-журналіст АНТ Дзмітрый Семчанка7

Выйшаў на свабоду былы топ-журналіст АНТ Дзмітрый Семчанка

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць