Ратую сабак — беларускі музыка паехаў у Херсонскую вобласць з незвычайнай місіяй
Беларускі музыка і актывіст Цім Суладзэ, які цяпер стала жыве ў Вільні, пасля падрыву расейцамі Кахоўскай ГЭС паехаў ва Украіну з незвычайнай валанцёрскай місіяй. Цім расказаў «Радыё Ўнэт», чаму вырашыў паехаць ва Украіну, што ён там робіць і якім ён убачыў тэрыторыі, дзе гаспадарыў так званы «рускі свет».
— Для мяне моцным трыгерам паслужыў выбух на Кахоўскай гідраэлектрастанцыі, калі даведаўся, што акрамя людзей пацярпела шмат хатніх жывёл, у прыватнасці сабак. У мяне самога тры сабакі, і я да іх стаўлюся, як да паўнавартасных сямейнікаў. І для мяне акурат з сабакамі сітуацыя выглядала асабліва жахліва, улічваючы, што шмат сабак загінула, бо яны былі прывязаныя на ланцугах. Гэта ўвогуле было цяжка ўявіць.
У мяне ішла сесія, дарэчы, я яшчэ не паспеў здаць адзін экзамен, я дамовіўся з выкладчыкам і буду здаваць яго анлайн. Дык вось, я здаў экзамены, акрамя гэтага апошняга, і як толькі такая магчымасць узнікла, я сеў у машыну, загрузіўся (узяў яшчэ тону гуманітарнага грузу ад дабрачыннага фонду). Фонд называецца «Аўтапрыма» — гэта дабрачынны фонд, які дзейнічае ў Літве і ва Украіне і дапамагае і людзям, і сабакам, і іншым жывёлам. Я загрузіўся іхнім грузам і паехаў ва Украіну, у Чарнабаеўку. Я гэты груз прывёз атрымальнікам, і пасля гэтага мы сталі займацца сабакамі.
У прыватнасці, я вывез з Чарнабаеўкі аднаго сабачку, які пацярпеў ад рашыстаў непасрэдна: яны яму нанеслі некалькі ўдараў аўтаматам проста таму, што гэты сабачка бег уздоўж іхняй машыны і брахаў.
Потым мясцовыя людзі яго прытулілі ў сябе, але не маглі трымаць, бо ў іх свае сабакі былі і яны канфліктавалі. І для гэтага сабакі я… не я — мы, тут шмат нас — цэлая каманда людзей, мы знайшлі прытулак, я яго туды адвёз. І потым дарогаю яшчэ аднаго сабачку проста на дарозе падабралі мы і таксама прыладзілі яго да валанцёраў, якія будуць яго даглядаць.
А проста цяпер мы едзем у прытулак, нас будзе чалавек каля дзесяці. Ужо закупілі будаўнічыя матэрыялы, сабралі рэчы, сабралі і грашовую дапамогу, і корм. Едзем у гэты прытулак, які знаходзіцца вельмі далёка, і праз гэта туды звычайна не даязджаюць ані валанцёры, ані медыкі-ветэрынары.
Там усё ў вельмі жахлівым стане знаходзіцца, і на той момант там было 70 сабак і 45 катоў, у тым ліку частку жывёл завезлі з пацярпелых раёнаў. І мы там вырашылі цэлы дзень усё гэта адбудоўваць, аднаўляць тое, што можна. Там будынку каля 200 гадоў, каб вы ўяўлялі.
Я туды прывёз гэтага сабачку. Я спаў проста ў машыне, бо фізічна не было месца, дзе там можна было б спаць. Там вельмі добрая гаспадыня, такая гасцінная. Але там фізічна няма месца, дзе чалавеку, як я, які прыехаў, можна было б паспаць, і таму спаў проста ў машыне. Ну вось мы едзем туды ўсё гэта адбудоўваць і прыводзіць у нармальны чалавечы стан. У тым ліку, каб і жывёлы — сабачкі, коцікі, там добра сябе адчувалі.
Цяпер чытаюць
Заканчваецца тэрмін даўніны па народным пратэсным артыкуле. Больш нікога не пасадзяць? Не, ёсць нюансы9
Каментары