«Я не гатую дома зусім». Мінчане дзеляцца, колькі каштуе харчавацца ў горадзе

Іларыён, першы суразмоўца, расказвае, што жыве адразу ў дзвюх краінах і сумяшчае некалькі прац, а па адукацыі ён — доктар — вучыўся ў медыцынскай акадэміі ў Смаленску. У студэнцтве ён аб’ядноўваў харчаванне ў сталовай і гатаванне дома, а калі пачалося паўнавартаснае дарослае жыццё, стаў есці там, дзе атрымаецца, з-за вялікай нагрузкі і пастаяннага недахопу часу.

Прыкладны рацыён, калі Іларыён знаходзіцца ў Мінску:

• Сняданак — тварог з джэмам, арэхамі або чышчанымі семачкамі (порцыя — ў межах 5 рублёў).
• У дарогу на працу ці трэніроўку — амерыкана (прыкладна 5 рублёў).
• Абед — бізнэс-ланч у кафэ або рэстаране (20—30 рублёў).
• Вячэра — гатовая страва з крамы або з паблізу (ад 20 да 50 рублёў).

Прыкладныя расходы ў тыдзень — ад 350 да 630 рублёў.

«На абед часта хаджу ў «Фальварак Купала» за МКАД каля Сеніцы. Ежа з абедзенага меню — 20—30 рублёў, гэта ўжо з дэсертам і напоем. Калі ў цэнтры, заходжу ў «Замак»: Belvedere або «Папараць‑кветка». Там сярэдні чэк таксама каля 20 рублёў — мяса, гарнір, салата, суп.

Я зусім не гатую дома. Калі ем дома, купляю тое, што не трэба гатаваць — карпача, чыпсы, памідоры чэры. Дастаўкі амаль ніколі не замаўляю: ем свежапрыгатаванае або тое, што не патрабуе гатавання».

Павялічыць

Мужчына прызнаецца, што такі рацыён дазваляе яму весці мабільны лад жыцця:

«Я магу не прывязвацца да канкрэтнай тэрыторыі. Калі буду есці дома, аўтаматычна з’яўляецца патрэба прыязджаць дадому — а гэта і час, і фінансавыя выдаткі. Мне прасцей зайсці куды-небудзь па дарозе, чым ехаць дадому.

Паўтара года жыў у гатэлі ў Мінску, і ў мяне там нават не было халадзільніка — я яго адключыў першы ж дзень, каб не шумеў. Зараз дома пасуда ёсць, але мне патрэбна толькі маленькая лыжка для тварагу».

Марыя з Мінска адразу прызнаецца, што ўмее і катлеты прыгатаваць, і бісквіт, але апошнія паўтара года фарш на яе кухні — толькі ў выглядзе пельменяў з маразільніка.

«Я выйшла на новую працу з ненармаваным графікам і зменамі вечарамі і ў выходныя — і на гатаванне проста не засталося часу. На той Новы год бацькі падаравалі мне добрыя рондалі, так яны дагэтуль стояцца нераспакаваныя. Я спрабавала пачаць харчавацца больш правільна і гатаваць, але ўсё няўдала. Па-першае, мне не хапае часу, па-другое — псуюцца прадукты.

Вельмі частая гісторыя: купляеш застолле — пасту з песта і памідорамі чэры, песта выкарыстоўваюць адзін-два разы, а потым псут — 8—15 рублёў — і ў сметніцу. Чэры ў вялікай выгоднай упакоўцы аказваюцца нясмачнымі, таксама не даядаю — і яны ідуць у смецце».

«Ежа ў мяне ў халадзільніку з’яўляецца пераважна да выходных, і бывае так, што ў пятніцу прыдумаю рацыён на нядзелю — а калі яна настае, ужо хачу зусім іншага, і раней купленыя прадукты зноў ляжаць — а потым выкідваю. І мне вельмі шкада іх выкідваць, бо я расла ў небагатай сям’і, і мяне выхоўвалі ў духу «талеркі любяць чысціню».

Павялічыць

Марыя расказвае, што схема «заварыць ежу на тыдзень і пакласці па кантэйнерах», якая дапамагла б зэканоміць час на рабочай недзе, ёй не блізкая:

— Мне важна, каб ежа была свежая, і ў маім выпадку выходзіць танней купляць нейкую гатовую порцыю на адзін раз. Я разумею, што такі падыход, хутчэй за ўсё, змяніўся б пры наяўнасці сям’і — прадукты не псаваліся б, было бы больш сэнсу траціць час на гатаванне. Напрыклад, ты патраціў гадзіну на сырнікі — у выніку корміш двух або трох чалавек, а не аднаго. Дарэчы, аднойчы я была на сустрэчы, дзе хлопец зусім не зразумеў мой лад жыцця і вельмі здзівіўся, маўляў, салата або амлет — гэта ж хутка. На наступную сустрэчу ён мяне не запрасіў, так што такі падыход хутчэй перашкаджае асабістаму жыцця.

Па словах дзяўчыны, рэгулярна дадому яна купляе толькі растваральную каву, пітную ваду, хлеб і свежыя гародніны. Яшчэ ў доме з ежы ёсць спецыі, соль і цукар, сланечнікавы алей і пара відаў гарбаты. Алей даводзіцца купляць у самых маленькіх бутэльках і захоўваць у халадзільніку, інакш ад рэдкага гатавання яно псуецца і набірае непрыемны пах. З гарбатай таксама ёсць лайфхак: суразмоўніца просіць блізкіх падарваць яе на святы — так падарункі «закрываюць» цэлы год.

— Разам з суседкай па кватэры мы часам замаўляем дастаўку: удваіх прасцей набраць ежы на патрэбную для бясплатнай дастаўкі суму, калі замаўляем непасрэдна з установы. Або, калі карыстаемся сэрвісам дастаўкі, дзелім суму за дастаўку напалову — тады таксама атрымліваецца выгадней. Іншы раз так «ў складчыну» купляем аб’ёмныя прадукты: напрыклад, торт або вялікі кантэйнер марожанага. І так спрабуем нейкія навінкі: калі не спадабалася, то цешыць думка, што заплаціў усяго палову. З апошняга так спрабавалі летнюю серыю канфет Merci з какосам і новы Schweppes.

Павялічыць

Марыя расказвае пра тыповы рацыён:

• Сняданак — кава з чымсьці салодкім (ад 3 да 10 рублёў: 3 — калі дома растваральная з парай сыркоў, 10 — калі гэта кава з дэсертам з кавярні ля дома).

• Абед — у сталовай, шаурма (ад 10 да 18 рублёў), або дастаўка піцы ці абеднага комплексу (да 30 рублёў).

• Вячэра — нарэзка з сыру або каўбасы з гароднінай і хлебам або дзесьці ў ўстанове, часам навынос (15—50 рублёў).

— Я планую расходы і «на пражыць» з зарплаты адкладаю суму з разліку 40 рублёў у дзень. Звычайна яе хапае, больш дарагія дні проста балансую больш таннымі. Напрыклад, адна з тыдняў у гэтым чэрвені абышлася мне ў 286,5 рубля.

«Не хачу траціць час на тое, на што можна не марнаваць»

Уладу 29 гадоў, ён працуе ў сферы маркетынгу і ўпершыню самастойна рыхтаваць паспрабаваў прыкладна дзесяць гадоў таму, калі з’ехаў ад бацькоў. На кухні ў юнака тады пастаянна былі макароны, сасіскі, кетчуп, яблыкі і часам маянэз.

— Пра здаровае харчаванне я тады не думаў, але еў рэгулярна і з задавальненнем. Цяпер усё па-іншаму: я не гатую зусім. Гатаваў хутчэй з-за беднасці: на тую ж самую суму можна было купіць дзве пачкі чыпсаў на два дні або дзве ўпакоўкі макароны з сасіскамі і расцягнуць іх на тыдзень. Калі ў мяне была маленькая зарплата, я закупляўся на месяц у краме: браў крупы, мяса, спецыі — бывала, за адну паход аддаваў палову зарплаты. Тады зарабляў каля 600—1000 рублёў. Суразмоўца расказвае, што перастаў гатаваць, калі пачаў зарабляць больш.

Павялічыць

— Я лічу, што гатаваць умеў бы кожны. Пытанне ў іншым: не ўсе гэтага хочуць. Я не хачу марнаваць час на тое, на што можна не марнаваць. Апошнія некалькі гадоў харчуюся выключна гатовымі стравамі — ад кулінарыі ў крамах да рэстаранаў. Напрыклад, мае меню на мінулую тыдзень:

• Панядзелак — купленая піца (7 рублёў) і пачка грыляжу (8 рублёў).

• Аўторак — плоў з крамы (14 рублёў) і кілаграм клубніц (15 рублёў).

• Серада — рэстаран з азіяцкай кухняй: фо бо і лапша (45 рублёў) + дома каўбаскі (4 рублі).

• Чацвер — рэшткі клубніц, куплены боршч з пюрэ (20 рублёў) і нектарын (15 рублёў).

• Пятніца — курыца грыль (20 рублёў).

Складаем гэтыя сумы — выдаткі склалі 148 рублёў на тыдзень.

— Узімку на змену клубніцы, чарэшні і нектарынам прыходзяць мандарыны, гранаты і хурма. Па дарозе дадому звычайна купляю ў крамах каву, энерджыкі і чай. У тыдзень на ежу ў мяне звычайна ідзе прыкладна 120 рублёў, а ў месяц — каля 600, часам менш. І няма ні мыцця каструль, ні прыгарэўшых патэльняў. Для мяне галоўны прыбор на кухні — гэта мікрахвалеўка. Таксама на выпадак нечаканага галоднага стану на паліцах заўсёды ёсць пара пачкаў хуткай лапшы.

Гавораць, гатаваць дома танней. Але калі параўнаць кошт спецыяў, алеяў, патэльняў, каструль, часныкалатак і таблетак для пасудамыйкі — якія каштуюць як абед у сталовай — выходзіць зусім не бюджэтна. Акрамя таго, на гэта ідуць час, сілы і цярпенне, пры гэтым вынік не гарантуючы. Так, нават пры маім ладу жыцця посуд усё роўна трэба мыць, але лепш вымыць адну талерку, чым палову кухні, уключаючы пліту, у тлустых слядах.

Павялічыць

Улад распавядае, што часам ходзіць у рэстараны і кавярні, калі хочацца пэўнай стравы або прыемна правесці час. Сярэдні чэк без уліку алкаголю ў такія дні атрымліваецца прыкладна 30 рублёў. Бываюць і буйныя выдаткі, кшталту стэйка за 150 рублёў або амара ў адпачынку ля мора, але гэта, паводле яго слоў, не рэгулярныя выпадкі. Яшчэ часам суразмоўца робіць сабе бутэрброды або салату, але дзеянні тыпу «нарэзаць агуркі» ці «намазаць хлеб паштэтам» гатаваннем ён не лічыць.

Хлопец прызнаецца, што хатнюю ежу лічыць смачнай, асабліва калі яна свежая. Але ў многіх дома прынята гатаваць на некалькі дзён, і тады ўражанні ад учорашняга баршчу такія ж, як і ад крамнай кулінарыі.

— Мінус у маёй сістэмы, вядома, ёсць: вага — 97—100 кілаграмаў пры росце 186 сантыметраў. Але, шчыра кажучы, справа не столькі ў ежы, колькі ў ладзе жыцця. Не факт, што хатняя ежа менш каларыйная. Там таксама ўсё смажыцца, парыцца і паліваецца алеем і маянэзам. Дарэчы, гастрыт на такім харчаванні я не зарабіў, іншых хвароб стрававальнага тракту таксама няма.

На пытанне, куды сыходзіць зэканомлены час, Улад адказвае лаканічна і з гумарам: на працу, дзе ён зарабляе грошы на тое, каб не гатаваць.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0