Biełaruska prapanavała zabirać na vajskovyja zbory tolki niežanatych mužčyn
Prapanova vyklikała haračuju dyskusiju.
Błohierka Dzijana Skuliniec raspaviała, što paviestka jaje mužu pryjšła niečakana.
«My, kaniečnie, čuli pra zbory, ale nie dumali, što heta zakranie nas: u nas piacimiesiačnaje dzicia. Ja ŭ šoku, muž u šoku, my ŭ šoku», — padzialiłasia ŭ tyktoku maładaja maci.
Dzijana paskardziłasia, što nie razumieje, jak u takoj situacyi davać rady adnoj. Jana ličyć niespraviadlivym, što adterminoŭka ad armii jość tolki dla tych, u kaho troje dziaciej, a siemji z hrudničkami nie ličacca, chacia im niaprosta.
«Ja navat nie mahu adna pamyć dzicia, ja jaho nie ŭtrymaju — jano ŭ nas vielmi toŭścieńkaje, aktyŭnaje».
Na pohlad dziaŭčyny, idealna było b zabirać na zbory chałaściakoŭ.
«Ja nie razumieju, niaŭžo nie chapaje chałaściakoŭ. Navošta zabirać baćkoŭ u małaletnich, hrudnych dziaciej?»
Videa nabrała amal 600 tysiač prahladaŭ i vyklikała haračuju dyskusiju. Niekatoryja kamientatary padtrymali dziaŭčynu, paspačuvaŭšy joj u novych abstavinach, a niechta nie zrazumieŭ — maŭlaŭ, jość siemji ŭ kudy bolš składanych situacyjach.
«U nas čaćviora dziaciej, i muž pajšoŭ na zbory», «U ludziej dvojni, i taksama iduć na zbory», «Navat i z tryma dziećmi zabirajuć — muž byŭ 50 dzion na zborach», — dzialilisia svaim bolem inšyja biełaruski.
Niechta pryhadaŭ dośvied žonak dalnabojščykaŭ ci tych, chto pracuje vachtavym mietadam, — im taksama niaprosta. Asobna vykazvalisia žančyny z Ukrainy, jakija praz vajnu nie bačać svaich mužčyn užo pa niekalki hadoŭ.
«Jon nie tolki muž i baćka, najpierš jon — hramadzianin Respubliki Biełaruś», «A chto radzimu budzie abaraniać, čamu moładź ciapier takaja biezdapamožnaja?» — padklučylisia patryjoty.
«U mianie tak muža (žanicha jašče) zabrali na miesiac na zbory za dva miesiacy da viasiella, tamu chałaściakoŭ, viedajecie, taksama takoje sabie — chaj zabirajuć tych, chto kosić ad armii», — prapanavała jašče adna biełaruska.
Paśla chvali parad Dzijana zapisała jašče niekalki videa, dzie jana adkazvaje chiejtaram i prosić ich supakoicca.
Pra start čarhovaj pravierki bojehatoŭnaści ŭ Minabaronie zajavili jašče ŭ pačatku lutaha. Pa słovach Viktara Chrenina, mierapryjemstva pačałosia «praz asablivaści aktualnych abstavin, adnak jano nosić płanavy charaktar».
«Abstaviny abaviazvajuć nas trymać ruku na pulsie i trymać porach suchim, być hatovymi da taho, dla čaho pryznačanyja ŭzbrojenyja siły, pry patrebie — zabiaśpiečyć abaronu suvierenitetu i terytaryjalnaj cełaści Respubliki Biełaruś», — cytavała tady jaho słovy pres-słužba.
Ciapier čytajuć
«Ja pieršamajskaje bydła i limita, bazaru nul. Ale blizki da centra pryniaćcia rašeńniaŭ». Što Tur piša pad psieŭdanimam u «ekstremisckim» čacie23
Kamientary
Jeśli by koho-to vołnovało v etoj stranie, kak sdiełať łučšie, to idiealnym variantom było by dať vozmožnosť vybrať datu sborov chotia by s točnosťju do kvartała ili łučšie miesiaca. Ili prosto ostaviť obiazannosť prochodiť sbory raz v N let, v luboj miesiac po vyboru i po priedvaritielnoj zapisi. A jeśli nado otrabotať bystruju mobilizaciju, to nie na miesiac srazu, a na paru dniej.
Nu i koniečno eto v otryvie ot kontieksta łukašistskoj armii i vojny pod bokom. V našiej riealnosti k etomu vojsku łučšie nie prikasaťsia voobŝie, i zaŝiŝať tut niečieho i nie ot koho.