Мора за 200 метраў, крэветкі па курсе чорнага рынку. Беларус пажыў у Егіпце, а потым пераехаў у Польшчу

Чаму Егіпет?

— Мне трэба было вельмі тэрмінова, літаральна за суткі пакінуць Беларусь. А паколькі ў Егіпце было да каго ляцець, і віза робіцца проста ў аэрапорце, выбар быў на гэты кірунак.

Спачатку я прыляцеў у Каір. Віза купляецца на выхадзе перад пашпартным кантролем. Каштавала яна каля $30. Прычым плаціць трэба было менавіта ў далярах. У краіне бракуе валюты, таму яны спрабуюць усімі спосабамі яе атрымаць.

У Егіпце жывуць і працуюць мае знаёмыя. Яны дамовіліся з партнёрамі па працы, каб мяне сустрэлі. Так што мяне давезлі непасрэдна да месца на машыне з кіроўцам.

Гэта быў бедуінскі горад прыкладна за 300 км ад Каіра, на беразе Міжземнага мора. Па сутнасці, вакол пустыня, і толькі кайфовае ўзбярэжжа.

Асаблівасці легалізацыі

— Першы месяц я жыў на турыстычнай візе. Потым можна было звярнуцца ў міграцыйны цэнтр у адным з гарадоў, напрыклад, у Каіры. Проста на той падставе, што ты беларус, магчыма было працягнуць дзеянне візы яшчэ на месяц.

Потым працоўныя партнёры знаёмых уладкавалі мяне да сябе ў кампанію як энікейшчыка (спецыяліст па тэхнічнай падтрымцы і абслугоўванні камп'ютарнай тэхнікі). Далей ужо гэтая арганізацыя займалася маёй легалізацыяй. Яны дапамаглі аформіць не працоўны, а турыстычны дазвол на жыхарства (ДНЖ).

У Егіпце можна нават у апошні дзень дзеяння сваёй візы прыйсці ў міграцыйны цэнтр у Каіры і падаць дакументы на ДНЖ па турыстычных прычынах. Напрыклад, калі хочаш яшчэ падарожнічаць, паглядзець славутасці або проста пажыць.

Дарэчы, пры падачы дакументаў яны нават не правяралі, ці ёсць у мяне ўсе неабходныя паперы. Напрыклад, патрабавалася пацверджанне пражывання, дамова арэнды, а ў мяне яе не было. Але дакументы прынялі і нават нічога не спыталі. Ёсць падазрэнне, што проста таму, што я беларус.

Гэты ДНЖ могуць выдаць на 2-3 месяцы або нават менш. Але мне выдалі на паўгода. У выніку я прыляцеў у Польшчу яшчэ з сапраўдным егіпецкім ДНЖ.

Жыллё ў Егіпце

— Мяне практычна адразу пасялілі ў жылы комплекс, дзе кампанія, у якой я ўладкаваўся, здымала кватэры для супрацоўнікаў.

Кватэра была проста на ўзбярэжжы Міжземнага мора. І гэта быў даволі добры элітны комплекс. Як мне расказвалі, такія кватэры маглі сабе дазволіць толькі багатыя егіпцяне.

Але якасць жылля была не вельмі добрай. Напрыклад, паміж дзвярыма і падлогай былі даволі шырокія шчыліны, праз якія да мяне пастаянна нешта залятала або забягала. Часцей за ўсё гэта былі камары. Іх не чуеш і не адчуваеш, пакуль яны цябе не ўкусяць.

У сезон дажджоў уся вада з балкона цекла праз гэту шчыліну проста ў пакой, і ён ператвараўся ў басейн.

Кватэра каштавала 20 тысяч егіпецкіх фунтаў, на той момант гэта было каля $660-670.

У Егіпце ёсць афіцыйны і неафіцыйны курсы валют. Калі афіцыйны курс быў 31 фунт за даляр, то на чорным рынку амаль увесь час, што я там жыў, курс быў каля 50 за даляр.

Чым заняцца, акрамя працы

— Я прыляцеў у канцы сезона, і там ужо нічога не было. Па сутнасці, адзінай забавай быў інтэрнэт.

У іх няма безлімітнага інтэрнэту, і перыядычна сетка падае так, нібыта яны пачынаюць блакаваць усе вядомыя пратаколы. Пры гэтым Telegram і Psiphon працуюць, а іншыя VPN звычайна блакуюцца.

Але было сапраўды кайфова: мора было ўсяго за 200 метраў, можна было проста хадзіць і гадзінамі плаваць у вельмі цёплай вадзе.

На пляжы хапала смецця, як, у прынцыпе, і ўсюды ў Егіпце, але само мора было чыстым і празрыстым.

Наогул у Егіпце смецце на кожным кроку. Я бачыў сметніцы, напэўна, толькі ў Каіры і Александрыі, і то ў турыстычных месцах. А так, там літаральна едзе машына, і з акна выкідаюць пакет са смеццем.

Ці ж ідзеш па вуліцы, егіпцяне п'юць ліманад з бутэлек, а потым пакідаюць бутэльку проста каля сцяны.

Я чуў пра горад смеццяроў (хрысціянскі копцкі квартал на ўскраіне Каіра, які займаецца зборам смецця для яго перапрацоўкі і ўтылізацыі).

Я там не быў, але мае сябры вельмі ім уразіліся. Але ў тым горадзе, дзе я жыў, такога не было. Проста смецце вакол, цэлыя палі смецця за горадам.

Паліцэйская дзяржава і праблемы з медабслугоўваннем

— У кампаніі, дзе я працаваў, была опцыя: можна было ўзяць машыну з кіроўцам ці ж вадзіць самастойна. Я браў з кіроўцам, бо хутка зразумеў, што не хачу сядаць у Егіпце за руль.

У горадзе практычна няма пешаходных пераходаў. Святлафоры я наогул бачыў адзіны раз у самым цэнтры Каіра. Пры гэтым ніхто на святлафоры не арыентуецца, усе ездзяць, як хочуць. А калі ты вырашыш перайсці праз шашу, дзе ў кожны бок па 8 палос, то проста ідзеш і глядзіш ва ўсе бакі, таму што там яшчэ ёсць такая тэма, як язда па сустрэчцы.

З іншых мінусаў — Егіпет вельмі паліцэйская дзяржава. У іх паліцыянты і вайскоўцы — як асобная каста.

Таксама я чуў дрэнныя водгукі аб егіпецкай медыцыне. Наколькі я зразумеў, няма дастатковага ўзроўню падтрымкі санітарыі ва ўстановах, і сама якасць медыцынскага абслугоўвання пакідае жадаць лепшага. Уласна, гэта і было адным з поінтаў, калі я пісаў зварот да польскага амбасадара.

Я прасіў выдаць мне візу, бо ў мяне ёсць сур'ёзнае захворванне, і «лічу, што мне небяспечна знаходзіцца ў Егіпце, бо мне, калі што, не акажуць належную медыцынскую дапамогу».

Плюсы жыцця ў Егіпце

— Сонца, мора, пясок — гэта кайф. Дастаткова нізкія цэны на мясцовыя прадукты.

Напрыклад, я мог купіць за $8 (па курсе чорнага рынку) кілаграм гатовых крэветак у паніроўцы, з мноствам спецый, з рысам і салатай. Так я абедаў кожны дзень.

Калі ты зможаш прывітацца па-арабску або спытаць, як справы, стаўленне да цябе будзе значна лепшым. Калі вывучыш мову, табе нават перастануць завышаць цэны.

У маленькіх крамках ёсць два віды цэннікаў — для сваіх і прыезжых. Напрыклад, шаурма ў сірыйскім рэстаранчыку для мясцовых была 30 фунтаў. А для мяне ўжо ў два-тры разы даражэй.

Прычыны пераезду ў Польшчу

— Па некалькіх прычынах. Перш за ўсё, была рызыка, што Егіпет можа мяне дэпартаваць. Вядома, унутры краіны ніхто б мяне не чапаў, але, напрыклад, калі б я сабраўся кудысьці ляцець, то мяне б затрымалі і змясцілі ў турму перад высылкай (а турмы ў іх жорсткія, як я чуў).

Таму я звязаўся з польскай амбасадай. Мне сказалі, каб я падаў ліст ад адной з праваабарончых арганізацый у Варшаве. Але тады якраз стаў набіраць абароты візавы скандал, і праваабаронцы сказалі, што «ў сувязі з апошнімі падзеямі» яны часова прыпыняюць выдачу рэкамендацый.

Я напісаў пра гэта ў амбасаду, але яны адказалі, што ім усё роўна трэба даручальніцтва менавіта ад гэтай арганізацыі.

Па выніку праз сяброў атрымалася выйсці на кіраўніка іншага фонду ў Польшчы і атрымаць рэкамендацыю ўжо ад іх.

У польскай амбасадзе сказалі, што рэкамендацыя сумнеўная, яны не ведаюць, што гэта за фонд. Але дазволілі ўсё ж падаць дакументы з фармулёўкай «улічыце, што мы лічым Егіпет бяспечнай краінай».

Я потым бачыў, што ў Грузіі з такой фармулёўкай даюць адмовы, і напісаў падрабязны зварот да пасла на 5 старонак (там можна на рускай ці беларускай), дзе распісаў усе дэталі сваёй справы. Думаю, гэта і яшчэ куча дакументаў і раздрукаваных скрыншотаў адыгралі сваю ролю.

У выніку я ўсё ж атрымаў візу і цяпер жыву ў Польшчы. І магу сказаць, што тут відавочна кайфовей — і ў плане жыцця, і працы.

Парада тым, хто застанецца ў Егіпце надоўга

Напэўна, змірыцца. Бо лад жыцця там вельмі моцна адрозніваецца ад нашага, і нейкая доля змірэння ўсё ж такі павінна прысутнічаць.

І іншая парада — часцей мыць рукі.

Варта вучыць арабскую, гэта будзе плюсам. У Егіпце там дастаткова жорсткія абмежаванні на куплю нерухомасці для нерэзідэнтаў.

Нават з дазволам на жыхарства ты не зможаш аформіць паўнавартасную куплю, хутчэй, гэта будзе як арэнда на працяглы тэрмін (у большасці курортных лакацый замежнікі могуць аформіць leasehold на 99 гадоў, але ў афрыканскай частцы Егіпта дапускаецца поўнае валоданне або freehold).

Думаю, можна паспрабаваць атрымаць пашпарт. Не па турыстычным ДНЖ, вядома, але калі легалізавацца афіцыйна, то цалкам магчыма.

• 3
• 0
• 1
• 3
• 1
• 3
• 0
• 0