Прачытайце верш палітвязня, які адмовіўся пісаць прашэнне аб памілаванні
З інтэрв’ю Алега Груздзіловіча, які вызваліўся з калоніі, стала вядома, што палітвязень Мікола Папека адмовіўся пісаць прашэнне аб памілаванні, узамен за якое яму абяцалі вызваленне. Папека — фермер з Пружанскага раёна, пчаляр, а яго хобі — паэзія.
Папеку пасадзілі за ўдзел у карагодзе пратэсту ў Брэсце. Спачатку на хімію, а пасля, каб зламаць, перавялі ў калонію.
«Мне дакладна вядома, што ў нас у калоніі тром чалавекам прапаноўвалі пісаць прашэнне, я ў іх ліку, — расказаў Алег Груздзіловіч. Адзін чалавек пагадзіўся і прызнаў віну. Я пагадзіўся, але не прызнаў віну. Але яшчэ ёсць трэці, Мікола Папека з Берасцейскай вобласці, які цалкам адмовіўся. Сказаў, што яму засталося 3 месяцы і ён гатовы даседзець. (…) …Я паважаю ягоны выбар, гэта супермужнасць, малайчына. Ён так вырашыў і стаіць на сваім».
Сябры кажуць, што Мікола піша вершы ў сваім доме, застаўленым бочкамі мёду. Яго першы і, здаецца, пакуль адзіны паэтычны зборнік «Чарнавікі» выйшаў у 1999 годзе з прадмовай Міколы Купрэева. У ім, сярод іншых, ёсць верш з назвай «Рэферэнту»:
Плата за здраду — трыццаць даляраў Іуды.
Як з табою пайду — дык прыйду анікуды.
Нешта я апатурыў; гляджу з абурэннем,
як народа душа зарасла жабурэннем.
Партызанам пайду на забытыя бацькавы гоні,
дзе скубуць палыны бяззубыя калгасныя коні…
Над шэрым кардыналам Нацбанка згусціліся хмары? Затрымалі яго сябра, былога выканаўчага дырэктара Банка развіцця7
Каментары
а можна яго вершы друкаваць? а не ўлюбёнкі вашай? бо можна падумаць, акром Насты гэтай паэтаў больш няма (мне ейныя вершы дарэчы не вельмі)