Andrej Lemiašonak nazvaŭ Śviata-Jelisaviecinski manastyr «bajavoj adzinkaj»
Protaijerej Andrej Lemiašonak, duchoŭnik Śviata-Jelisaviecinskaha manastyra ŭ Minsku, u vinšavańni da Dnia Pieramohi źviazaŭ hety pamiatny dzień ź ciapierašnim uvarvańniem rasijskich vojskaŭ va Ukrainu i zajaviŭ, što jahony manastyr u hetym supraćstajańni — «bajavaja adzinka», piša «Chryścijanskaja vizija».
Pavodle słoŭ viadomaha svajoj paśladoŭnaj prarasijskaj pazicyjaj Andreja Lemiašonka, «siońnia znoŭ idzie vajna» — ciapier «z tym ža fašyzmam, ź biazbožnaściu i niačyścikam», a tyja vajskoŭcy, što zahinuli, na dumku śviatara, — «našy lepšyja chłopcy», sučasnyja «abaroncy».
Lemiašonak zajaviŭ, što manastyr, dzie jon słužyć, siońnia «taksama bajavaja adzinka», a jaho siostry «vajujuć za našu budučyniu».
Jon padkreśliŭ, što vajna budzie praciahvacca, pakolki «śviet, jaki adprečyŭ Boha», nie zdolny pakajacca.
Ciapier čytajuć
«Łukašenka prosta nie viedaje». Jabaćku, jaki vykładaŭ u tyktok videa pra bulinh dački, pasadzili na paŭtara miesiaca8
Kamientary
otvierhať
(čto-libo) adchilać, adkidać nie prymać
(koho-libo) vyrakacca
nie pryznavać