Cichanoŭski raskazaŭ padrabiaznaści pra sustreču ŭ SIZA KDB u 2020 hodzie

«Nas było 12. Jon — 13-ty. Kola ŭ jaho za śpinaj siadzić». Siarhiej Cichanoŭski adkazaŭ na pytańnie «Našaj Nivy» pra zakrytuju sustreču ŭ SIZA KDB u 2020 hodzie. 

«Značyć, maleńki pakoj, 12 źniavolenych siadziać. I na čale — 13-ty, nu vy zrazumieli, tak? Jon. Jon — i 12, jak vučni, nu vy razumiejecie, pra što ja.

Źleva — samyja blizkija, tyja, što ŭžo zdali ŭsich, zaŭtra ŭžo vychodziać. Voś jon, Vaskrasienski, i pobač ź im — toj z «Pandy», chłopiec, dyrektaram byŭ. Nu jany ŭžo padpisali papiery i kivajuć jamu — Alaksandru Ryhoraviču», — kaža Cichanoŭski.

Try kamiery na ścienach — z usich bakoŭ zdymajuć.

«I kab vy razumieli, Alaksandr Ryhoravič žyvie vyklučna pavodle Makijavieli. Vyklučna. Uvieś dyjałoh z Babarykam jon viadzie, kažučy: Cichanoŭski — heta budučy prezident. Try razy paŭtaraje. Maŭlaŭ, jana [Śviatłana] jamu potym pieradaść uładu. Kab Babaryku nastroić», — zhadvaje Cichanoŭski. 

Piać hadzin doŭžyłasia hutarka. «U asnoŭnym jon nios jakujuś łuchtu pra UNS, reformy, Kanstytucyju. A nam heta ŭvohule nie było patrebna. To bok jon sabraŭ usich, kab pakazać, byccam z kimści razmaŭlaje. Prychodzić i kaža: jakija ŭ vas prapanovy pa Kanstytucyi?» — raspaviadaje Cichanoŭski.

Jon kaža, što admoviŭsia paciskać ruku Łukašenku. 

«Jon zachodzić i pačynaje ŭsim ruki paciskać. Try kamiery i tak zdymali, jašče jaho apieratar. Raz… dva… Babaryku. To bok usich nachrapam. Da mianie padychodzić — a ja jamu ruku nie daju.

I jon: a čamu? Zaraz vy zrazumiejecie, što za čałaviek! Jon: čamu nie daješ ruku? Ja kažu: tak karanavirus ža. A jon: dyk ja ŭžo pierachvareŭ.

Vy ŭjaŭlajecie? Čmo hetaje — dumaje tolki pra siabie. Ja nie daju — bo karanavirus. A jon — «dyk ja ž užo pierachvareŭ».

I naprykancy ja jamu taksama ruku nie daŭ. I voś zahnali potym na kamieru, što Babaryka, maŭlaŭ, paciskaje jamu ruku. Ujaŭlajecie, jakaja nizaść». 

Cichanoŭski kaža, što spytaŭ Łukašenku, navošta jamu hrošy padkinuli. 

Toj spačatku admaŭlaŭ heta: «Ja ž nie padkidvaŭ».

Ale treci raz, bližej da kanca sustrečy, Łukašenka adkazaŭ:

«A jak vy chacieli? Palityka — heta brudnaja sprava. Vy pavinny być hatovyja da taho, što vam padkinuć hrošy, schopiać, pasadziać, jak u turmu. I Babaryka kaža: «A my dumali, što možna z čystymi rukami».
A jon kaža: «Nie!» A ŭ Biełarusi ž palityka — heta tolki jon.
Ujaŭlajecie? I jon takoje pryznańnie robić. Palityka — heta brudnaja sprava. I pakul jon tam…

A tam sapraŭdy takaja palityka. Vy ŭjaŭlajecie, što jany robiać? Jon heta pryznaŭ».

Pavodle Siarhieja, Łukašenka skardziŭsia, što Cichanoŭski abzyvaŭsia na jaho. 

«Ja kažu:
vy na mianie skazali — šałudzivy, majdanutyja, «krysy» na nas.
A ja na vas tolki mietafaru skazaŭ.

I vy ŭžo — usio, kašmar niejki, pakryŭdziŭsia. Pakryŭdziŭsia! Ujaŭlajecie?
Voś. To bok voś taki čałaviek. Čałaviek — žach. Kašmar». 

Cichanoŭski raspavioŭ, što paprasiŭ, kab jaho nie pakazvali ŭ kadry z sustrečy. I Łukašenka paabiacaŭ. 

«I ŭ hety dzień mianie sapraŭdy nie pakazvali.
A potym, vyhladaje, praź niejki čas pačali pakazvać.
Čałaviek uvohule słova nie trymaje», — aburyŭsia Cichanoŭski.

Taksama, kaža Siarhiej, była falsifikacyja jaho słoŭ pra Kolu. «Adzin vyraz vyryvaje z maich znosin z advakatam u SIZA KDB pra Kolu.
Druhi — z hetaj sustrečy. Sklejvajuć tak, nibyta ja Kolu pahražaju». 

«Jany padsłuchoŭvajuć razmovu z advakatam — heta ž advakackaja tajamnica.
Lubomu zabojcu dazvalajecca pryznavacca ŭ złačynstvie svajmu advakatu.
I nichto nie maje prava heta słuchać i vykarystoŭvać suprać jaho», — kaža Cichanoŭski. 

Jon ličyć tuju sustreču «prosta pijaram». «Voś niejkuju łuchtu viešaje na vušy. I sam u jaje vieryć.
I inšym heta raspaviadaje», — kaža Cichanoŭski pra Łukašenku.

Kamientary da artykuła