Ай, Стась, не галасі. Ужо адгаласілі, ўсё адгалошана да нас. Папярэднія пакаленні адплакалі і сваё, і нашае. Ад папярэднікаў на нас ўжо бракуе шчырых слёз. Вось да прыкладу Максім Танк:
На шумнай цыркавой арэне Амаль забыўся мядзведзь палярны Пра ззяне айсбергаў і марэнаў, Пра акіяна кліч уладарны.
Але марожаным неасцярожна Пачаставаў нехта небараку. Успомніў тады ён свой край марозны І як па матцы малы заплакаў.
Імя
27.11.2025
Найперш не галасі! , адное мядзведзік у палоне, а другое - рускамірныя паводле ўласнае волі.
Найперш не галасі!
27.11.2025
Імя, вы са сваёю паталагічнаю прагаю ўзвысіцца над іншымі нават не бачыце верша. Верш пра абуджэнне, пра вызад з бяспамятцтва. І верш Куляшова пра тое ж самае, толькі іначай - свае памылкі "я шчодра кідаю ў вагонь". "Палае горан мой у соснах, куецца ў ім дарожны дух..." Ужо без слёз. Адплакалі.
А вы ўсё са сваім лайном лезеце ўсім на галаву.
Найперш не галасі!
26.11.2025
А яшчэ ёсць "Перад падарожжам" Аркадзя Куляшова. 1961-ы год! Цытаваць ня буду, але раю ўдумліва прачытаць. Замест таго ксб аплакваць сябе "палю я рэшту дзён мізэрных".
Стась Карпов. Прыязджаючы ў Нэвэрлэнд. Стих
Ужо адгаласілі, ўсё адгалошана да нас. Папярэднія пакаленні адплакалі і сваё, і нашае.
Ад папярэднікаў на нас ўжо бракуе шчырых слёз.
Вось да прыкладу Максім Танк:
На шумнай цыркавой арэне
Амаль забыўся мядзведзь палярны
Пра ззяне айсбергаў і марэнаў,
Пра акіяна кліч уладарны.
Але марожаным неасцярожна
Пачаставаў нехта небараку.
Успомніў тады ён свой край марозны
І як па матцы малы заплакаў.
Верш пра абуджэнне, пра вызад з бяспамятцтва. І верш Куляшова пра тое ж самае, толькі іначай - свае памылкі "я шчодра кідаю ў вагонь".
"Палае горан мой у соснах, куецца ў ім дарожны дух..."
Ужо без слёз. Адплакалі.
А вы ўсё са сваім лайном лезеце ўсім на галаву.
Цытаваць ня буду, але раю ўдумліва прачытаць. Замест таго ксб аплакваць сябе "палю я рэшту дзён мізэрных".
Дык цяпер ці маем права галасіць?