Але ненавіджу адсылкі да ўзросту - "дзед", "дзядуля" - ён не ваш дзед. І я не ваш ні дзед, ні дзядзя. Імені дастаткова. Пры асабістым звароце да чужых людзей - "маці", "бацька", "дзядуля", гэта можа быць ок, калі і ў інтанацыі гучыць як прызнанне аўтарытэта. Але ў іншых сітуацыях гэта нейкі махровы эйджызм, падкрэсьліванне адрозьненняў.
Але ненавіджу адсылкі да ўзросту - "дзед", "дзядуля" - ён не ваш дзед. І я не ваш ні дзед, ні дзядзя. Імені дастаткова. Пры асабістым звароце да чужых людзей - "маці", "бацька", "дзядуля", гэта можа быць ок, калі і ў інтанацыі гучыць як прызнанне аўтарытэта. Але ў іншых сітуацыях гэта нейкі махровы эйджызм, падкрэсьліванне адрозьненняў.