"nie čytaŭ, ale asudžaju" Niešta zanadta zabłytanaje, šmatsłoŭje, kali vieryć anonsu.
..
11.11.2025
Serge, da vy prosta źlenavalisia
Imia
11.11.2025
Narešcie pa-biełarusku pajšła fantastyka, a nie ŭsio hetaje paetyčnaje nyćcio, napisanaje dla svaich i cikavaje tolki litaraturnaj tusovačcy.
Anna
11.11.2025
Imia, vy, napeŭna, mała čytajecie - daŭno ŭžo sučasnaja biełaruskaja litaratura vyjšła za miežy "paetyčnaha nyćcia".
Andruś
11.11.2025
Jak amatar mastackaj litaratury, jaki čytaje štodzionna i ŭžo šmat hadoŭ samyja roznyja tvory skažu vam: sučasnyja aŭtary pišuć jak publicysty. Nažal. Usie aŭtary, nie tolki Arciom. I heta bačna navat i ŭ tekstach z recenzii:(
Teksty nie ŭzbahačajuć pačućciami i zusim nie kranajuć emacyjna, nibyta havoračy: "A za pačućciami i lirykaj, za dramaj i trahiedyjaj, za fiłasofijaj i pytańniami tabie ŭ muziej, chłopča. My ŭsie zaraz zanadta razumnyja - i žuk, i žaba, jakija navučylisia pisać, - i zaraz kvokčam na papieru praŭdu-matku i toje što bačym. A čaho nie bačym - taho nie isnuje. Pavier i zabudźsia na toje što ŭnutry."
Usie sučasnyja piśmieńniki, nie tolki biełaruskija i nie tolki Arciom, - heta prosta sumny mavieton u litaratury. Kryzis. Ludzi ŭ pryncypie razvučylisia pisać prozu i niešta emacyjna-hłybokaje možna znajści niedzie da kanca 90-ch i to nie paŭsiul.
Tak što lepiej moža ŭžo prasić ŠI vyrašać tvorčyja zadačy, bo nie chapaje čahości sučasnamu aŭtaru. Čahości hłybokaha i pa-čałaviečy kranajučaha. Jość tolki aryhinalnaść, fantazija i siužet.
Proza dnia siońniašniaha - jak matematyka. A "Pientakvantar" pavodle "iakaści" tekstu z prykładaŭ recenzii - heta navat proza zaŭtrašniaha dnia.
Pan-prapan
11.11.2025
Andruś , vy ž nie čytali knihu, ja pravilna razumieju? Tolki kavałački z samoha artykuła.
Andruś
11.11.2025
Pan-prapan, tak, pryjdziecca pračytać jaje taksama, kab być bolš hruntoŭnym.
Ale spadarynia Zosia ŭ artykule vybrała niejkija najbolš prykmietnyja na jaje dumku frahmienty. Mnie jany padalisia adpaviednymi ahulnaj tendencyi, jakuju daviałosia adčuć i ŭ inšych tvorcaŭ.
Ajcišnik napisaŭ raman. Ničoha padobnaha pa-biełarusku jašče nie stvarałasia
Teksty nie ŭzbahačajuć pačućciami i zusim nie kranajuć emacyjna, nibyta havoračy: "A za pačućciami i lirykaj, za dramaj i trahiedyjaj, za fiłasofijaj i pytańniami tabie ŭ muziej, chłopča. My ŭsie zaraz zanadta razumnyja - i žuk, i žaba, jakija navučylisia pisać, - i zaraz kvokčam na papieru praŭdu-matku i toje što bačym. A čaho nie bačym - taho nie isnuje. Pavier i zabudźsia na toje što ŭnutry."
Usie sučasnyja piśmieńniki, nie tolki biełaruskija i nie tolki Arciom, - heta prosta sumny mavieton u litaratury. Kryzis. Ludzi ŭ pryncypie razvučylisia pisać prozu i niešta emacyjna-hłybokaje možna znajści niedzie da kanca 90-ch i to nie paŭsiul.
Tak što lepiej moža ŭžo prasić ŠI vyrašać tvorčyja zadačy, bo nie chapaje čahości sučasnamu aŭtaru. Čahości hłybokaha i pa-čałaviečy kranajučaha. Jość tolki aryhinalnaść, fantazija i siužet.
Proza dnia siońniašniaha - jak matematyka. A "Pientakvantar" pavodle "iakaści" tekstu z prykładaŭ recenzii - heta navat proza zaŭtrašniaha dnia.
Ale spadarynia Zosia ŭ artykule vybrała niejkija najbolš prykmietnyja na jaje dumku frahmienty. Mnie jany padalisia adpaviednymi ahulnaj tendencyi, jakuju daviałosia adčuć i ŭ inšych tvorcaŭ.
Nažal nie čytaŭ jašče.