Ты спишь, а мозг работает. Как с помощью простого трюка решать во сне проблемы и рожать идеи
-
03.10.2025Так наз вещие сны у меня были и не раз. "Вещий сон — это тип сновидения, который предсказывает будущее." Так вот дошло дело до того, что я просил Бога избавить меня от такого несчастья - от вещих снов. Вроде, услышал.
-
03.10.20251. Адваротны бок гэтага падыходу ў тым, што можна загнаць мозг у кашмар або прымусіць яго вырашаць задачу, якую насамрэч вырашаць не трэба. І разумееш гэта толькі, калі прачынаешся і тое не адразу.
Класічныя прыклады: што рабіць з экзаменам, да якога не падрыхтаваўся, або як эмігранту, які неяк ізноў з'явіўся на радзіме, пазбегнуць пераследу.
Мозг жа перабірае праблемы, якія сустракаліся цягам дня (напрыклад, і праз навіны, праз успаміны), і ў момант аслабленай логікі таксама не разумее іх актуальнасць.
2. Штучны Інтэлект зараз прыдатны для пошуку нестандартных рашэнняў, бо крэатыўнасць і трызненне блізкія.
3. Насамрэч карысная задача, якую больш ніхто, ў тым ліку ШІ, не дапаможа вырашыць - гэта паспрабаваць прыгадаць нешта з уласнага досведу, з таго, што забыў.
З 1981, у няпоўныя 30, працаваў у ФізТэхе АН БССР вядучым канструктарам, і тады ж упершыню сутыкнуўся з працай навукоўцаў. Прыходзіць да мяне адзін і кажа, што трэба ўстройства, каб магло падаваць у пракатны стан (поперечно-клиновой прокатки) загатоўкі рознага дыяметру і рознай даўжыні. Пачаў думаць і аднойчы сню сон: я на моры, марскія хвалі на ім. Я прачнуўся ад правільнай ідэі. Хвалі могуць прынімаць і перамяшчаць загатоўкі рознага дыяметру і даўжыні. Заставалася прыдумаць устройства. Прыдумаў. Увогуле за час працы ў мяне было некалькі сумесных заявак на вынаходства з навукоўцамі ФізТеха. Сам жа навукоўцам стаў у БПІ (сёння БНТУ), куды мяне ўзяў з сабой мой рускі начальнік.
Аднойчы мы з суседам па доме ва Ўруччы-2 сабраліся (здуру) пад Новы год паехаць на дачы недалёка ад Смалявіч і паглядзець як там снег пажывае. Напярэдадні ноччу сню сон: я на сваім Масквічы іду з дачы і перад правым крылом раптоўна ўзнікае чалавек, я рэзка руль улева і аб'ехаў момант. Ускочыў ад такога сна. Прачнуўся. Прыблізна праз 12 гадзін у пяць вечара ў канцы снежня перад Новым годам выртаемся з дачы з суседам. Завіруха. Я іду за двума чырвонымі габарытнымі агенчыкамі Жыгулёнка, і раптоўна ён рвануў у левы бок дарогі на Мінск, я, не думаючы, аўтаматам, раблю тое ж самае, і ў гэты момант ля майго правага крыла з'явіўся чалавек і я ізноў раблю рывок к левы бок дарогі. Праз некалькі метраў Жыгулёнак прыняў у права і спыніўся. Я таксама. "Ты чаго?", - пытаецца сусед-пасажыр - "А можа хто-небудзь за намі неяк па іншаму ехаў." Вадзіла Жыгулёнка і мы выйшлі з машын і пайшлі назад па дарозе. Убачылі ГАЗон з тупым носам і ля яго вадзілу і цела мужчыны, якога збіў ГАЗон з віцебскімі нумарамі. Вадзіла Жыгулёнка быў міліцыянер (у гражданке), вызваў ДАІ і мы ўсё распавялі як было. Пазней даведаліся, што па дарозе да сваёй смерці ішоў пьяны не стары, а малады чалавек, таму вадзілу з Віцебска нічога не было. Тры дні потым я быў у шоку. А зараз пакуль пісаў мурашкі па целу бегалі. Вось такі быў сон і пасля яго такая адбылася рэчаіснаць на дарозе Смалявічы-Мінск пад Новы год.