Ціханоўская: Сяргею трэба выбраць свой шлях: альбо ты ў медыя і гаворыш усё, што хочаш, альбо ты ў палітыцы
Святлана Ціханоўская ў інтэрв'ю DW Belarus шчыра прызналася, што яе муж Сяргей — не самы дыпламатычны чалавек, і расказала, як сям'я Ціханоўскіх будзе далей дзейнічаць у палітычным асяроддзі.
Святлана і Сяргей Ціханоўскія. 27 чэрвеня 2025. Фота: Getty Images
Пасля вызвалення Сяргея Ціханоўскага многіх цікавіла, як яго вяртанне паўплывае на палітычнае і асабістае жыццё сям'і. Святлана Ціханоўская адзначае, што яе ролю муж разумее і не спрабуе змяніць, аднак яму самому яшчэ трэба час, каб знайсці сваё месца ў новай рэальнасці.
«Я не магу сказаць, што неяк палітычнае жыццё змянілася, таму што ён разумее маю ролю, ён яе не спрабуе змяніць. Зразумела, што яму трэба яшчэ трошкі часу, каб знайсці сваё месца. Таму што ёсць такая вялікая праблема, што людзям, якія трапілі ў турму ў 2020 годзе, трэба час усвядоміць, што прайшло ўжо 5 гадоў, змяніўся кантэкст, змянілася геапалітычная абстаноўка».
Па словах палітыка, Сяргей ужо і сам разумее, што пасля вызвалення дзейнічаў занадта паспешліва, і прызнае свае памылкі.
«Сяргей (…) выдаў відэа «100 дзён пасля зняволення», дзе ён прызнае, што пачаў дзейнічаць паспешліва і зрабіў некалькі памылак. І яму яшчэ трэба шмат чаго даведацца. Немагчыма 5 гадоў ахапіць і зразумець, што дзе было, што як адбывалася. Але мы яго паціху навучаем, расказваем».
Ціханоўская падкрэслівае, што палітычная дзейнасць патрабуе досведу і ўзважанасці.
Яна акрэсліла выбар, які цяпер стаіць перад яе мужам: заставацца свабодным блогерам ці станавіцца палітыкам, які мусіць думаць пра наступствы кожнага слова.
«Таму што для палітыкі таксама патрэбны досвед. І тут таксама трэба выбраць свой шлях.
Альбо ты працуеш у медыя, і тады ты можаш казаць ад душы ўсё, што хочаш. Альбо ты палітык, і тады ты павінен думаць пра наступствы сваіх слоў. І павінен гаварыць адпаведна абстаноўцы, скажам так. Таму гэта ягоны шлях. Я побач, дапамагаю яму».
Пры гэтым, як сцвярджае Ціханоўская, яны не імкнуцца пераносіць палітычныя дыскусіі ў хатнюю атмасферу, хоць гэта і не заўсёды атрымліваецца.
«Што тычыцца дома. Дома мы сям'я. І ў нас была пара нязначных канфліктаў на фоне: «Навошта ты гэта сказаў так няправільна? Навошта ты пакрыўдзіў беларусаў?».
І мы вырашылі, што не пераносім дадому палітыкі. Мы дома сям'я, мы дома з дзецьмі. Вядома, не заўсёды ўдаецца, але мы вельмі стараемся. Таму што вельмі нервовая ў цэлым абстаноўка на палітычным полі. І, вядома, можна да бясконцасці і спрачацца, і дыскутаваць».
Вяртанне Сяргея, па словах Святланы, з аднаго боку, зрабіла жыццё лягчэйшым, падвоіла сілы. З іншага, дадало ёй адказнасці, бо на пачатку іх успрымалі як адно цэлае. Цяпер жа Сяргей усё больш падкрэслівае сваю самастойнасць.
«Стала складаней, таму што я адчуваю адказнасць за шлях Сяргея таксама. Калі ён сябе шукае, і зноў жа, калі ён робіць нейкія памылкі, усё роўна нас нейкі час, асабліва спачатку, успрымалі як адно цэлае. І ўсё роўна пыталіся, скажам так, з мяне. Але чым больш самастойным становіцца Сяргей, тым, вядома, нас менш звязваюць у адно цэлае. І ён заўсёды сам заяўляе, што «Я не працую ў Офісе. Мы асобная структура, асобная ячэйка, асобны чалавек. І не трэба нас як бы змешваць у кучу».
На пытанне, ці з'яўляюцца яны палітычным тандэмам, Святлана Ціханоўская адказала, што ў сям'і — безумоўна, але ў палітыцы Сяргею яшчэ трэба вызначыцца са сваёй роллю.
«Мы відавочна не ў канкурэнцыі. У сям'і мы дакладна тандэм. На палітычным полі пакуль яшчэ трэба Сяргею вызначыцца, каб зразумець, хто мы ў адносінах адзін да аднаго».
На пытанне, якой яна бачыць сваю палітычную будучыню, Святлана Ціханоўская адказала:
«Я жадаю вярнуцца дадому і жыць у Беларусі. У якой ролі? Напэўна, гэта другаснае. Я разумею набыты досвед. Я разумею набыты ўзровень кантактаў у свеце. І разумею сваю вагу. І калі трэба будзе служыць Беларусі і далей у любой якасці, то, вядома, я буду. Таму што я гіперадказны чалавек. Вельмі. І калі трэба будзе, я буду працягваць».
Што тычыцца палітычнай будучыні мужа, Ціханоўская лічыць, што ягоны стыль можа быць запатрабаваны, нават калі ён не адпавядае класічным уяўленням пра дыпламатыю.
«Сяргей… Зноў жа, тут залежыць ад таго, які шлях ён абярэ. Ён не вельмі дыпламатычны чалавек. Для дыпламатыі ён відавочна не падыходзіць. Але, магчыма, нам патрэбныя такія яркія палітыкі. Unpredictable (непрадказальныя — НН). У нас такія ў свеце ёсць. Але паглядзім. Я тут не хачу звязваць нашу будучыню з Сяргеем толькі з палітыкай. Па-рознаму можа скласціся жыццё».