«Praź lasy i abychodnymi šlachami, nibyta ŭ rabstva». Siabroŭka zahinułaj u Mjanmie Viery pakazała pra apošniaje paviedamleńnie ad jaje

Maryja Navickaja ŭ efiry prahramy «Małachaŭ» (16+) raskazała, što Viera Kraŭcova była vielmi jarkim i spahadlivym čałaviekam. A taksama pakazała, što biełaruska napisała pra svoj šlach u Mjanmu.

Kadr z prahramy «Małachaŭ» (16+)

«Kali ja jaje ŭbačyła, ja adrazu adčuła — rodnasnaja duša. Mnie chaciełasia iści na pracu, kali jana była ŭ źmienie. Heta padymała mnie nastroj», — raskazała Maryja.

Pry pracaŭładkavańni Viera skazała pracadaŭcu, što nastrojenaja surjozna i nie maje namieru chutka kidać pracu, ale praz paru miesiacaŭ, 31 žniŭnia, pakłała zajavu ab zvalnieńni na stoł. Heta byŭ jaje apošni pracoŭny dzień. Jak akazałasia, dziaŭčyna znajšła pracu ŭ Tajłandzie.

— Mnie było sumna, što jana źjazdžaje. Ale my byli radyja za jaje. Jana apisvała hetuju pracu jak niešta, pra što zaŭsiody maryła, — raskazvaje Maryja Navickaja. Vakansija, na jakuju adhuknułasia Viera, była abjavaj pra pryjom madelaŭ dla pracy ŭ Tajłandzie. Voś tolki ŭžo 25 vieraśnia jana dasłała svajoj siabroŭcy Viktoryi aŭdyjapaviedamleńnie, u jakim raskazała, što tam, kudy jaje pryvieźli, Tajłandam i nie pachnie.

«Dajechała da horada, dzie pracuju. Heta akazaŭsia nie Tajłand, — raskazvała dziaŭčyna. — Pryjechała ŭ Banhkok. Miełasia adtul adrazu jechać u inšy horad. U vyniku zatrymałasia ŭ Banhkoku na vosiem dzion. Mianie pavieźli ŭ inšuju krainu, Mjanmu, na mašynie. Potym my pierasiekli raku, i potym z hetaj raki mianie zabrali zranku, i my pajechali. Jechali 12 hadzin. Uźnialisia na haru. Tam vajna. Z-za hetaha toj šlach, što byŭ zvyčajny, jon nieprachodny. Dva dni dabirałasia da svajoj pracy. Učora byŭ pieršy pracoŭny dzień. Pakul ulivajusia ŭ pracu, ulivajusia va ŭsio heta».

Kadr z prahramy «Małachaŭ+»

Nahadajem, što ŭčora Imihracyjnaje biuro Tajłanda paviedamiła, što Viera palacieła ŭ Mjanmu praz adzin z aeraportaŭ Tajłanda.

U pačatku kastryčnika suviaź ź Vieraj źnikła. Voś tolki akazałasia, što heta daviedka pryjšła baćkam 10 kastryčnika — amal za tydzień da taho, jak u Viery nibyta spyniłasia serca.

Raniej taksama źjaŭlałasia infarmacyja, što, pierš čym paviedamić svajakam pra kremacyju, handlary ludźmi sprabavali vymahać u Kraŭcovych vykup u 500 tysiač dalaraŭ. Siamja hetuju infarmacyju admaŭlaje i nie vieryć, što ich lubimaj dački i ŭnučki bolš niama.

— Usio narmalna i dobra. Žyvaja i zdarovaja. Nam nichto nie telefanavaŭ i nijakich vykupaŭ nie prapanoŭvaŭ. Navat i dumać nie chaču [što ź joj zdaryłasia], — nastojvaje babula Viery Natalla Taržeckaja. — Bačycie, što žyvu? Usio, i budu čakać. Usio. Voś tak. I budu čakać jaje.

Kamientary da artykuła