Volha Łojka: Łukašenka vielmi mocna baicca Pucina

U novym analityčnym vypusku TOKu ekanamičnaja ahladalnica Volha Łojka razvažaje pra paničny strach Łukašenki pierad Pucinym i jaho žadańnie atrymać mižnarodnyja harantyi biaśpieki dla krainy.

«Paśla intervju z Šusteram, u mianie zastałosia ŭstojlivaje adčuvańnie, <…> što Łukašenka baicca Pucina», — padzialiłasia Volha Łojka.

«Kali ty hladziš pra toje, što ty tak dobra viedaješ, ty adznačaješ niejkija takija drobnyja zusim rečy, na jakija, mahčyma, nie źviarnuŭ by ŭvahi, kali b sačyŭ za siužetam», — tłumačyć ahladalnica.

Analizujučy intervju, Łojka adznačaje, što Łukašenka havaryŭ pra Pucina «z prydychańniem, absalutna ščyrym»:

«Nu, chłopcy, nu heta naohuł nie ja. Nu vy razumiejecie, što, nu voś Pucin skazaŭ: «Vyvodź voś tak». A ja što moh? Heta vy ŭ jaho ź Zialenskim pytajciesia», — cytuje ahladalnica rytoryku palityka.

Pa jaje mierkavańni, za hetymi słovami chavajecca paničny strach:

«Mnie zdavałasia, što jon zaraz ustanie i skaža: «Słuchaj, zabiary mianie adsiul. Tamu što, realna, jon psichičny. I kali jon vyrašyć z hetych vučeńniaŭ vychodzić praz Varšavu ci praź Vilniu, ci na Bierlin papre, mužyki, ja ničoha nie zmahu zrabić. Vy ž bačycie, jak jon z nami z usimi abychodzicca».

Alaksandr Łukašenka i Uładzimir Pucin padčas sustrečy na rasijskim vostravie Vałaam 1 žniŭnia 2025 hoda. Skrynšot videa

Na zaŭvahu Nasty Roŭdy, što Łukašenka ŭsimi sposabami publična abaraniaje i apraŭdvaje dziejańni Pucina, Łojka adkazała, što heta źjaŭlajecca prajaŭleńniem stakholmskaha sindromu. Na jaje dumku, za hetaj abaronaj chavajecca sproba pakazać svaju ŭłasnuju ŭraźlivaść i zaležnaść:

«Chłopcy, vy ŭjaŭlajecie, što jon sa mnoj zrobić? My ź im, miž inšym, sam-nasam u hetym bunkiery. Mnie strašna. Ratujcie mianie terminova chto-niebudź. Ja apynuŭsia ź im u adnoj łodcy i ŭ vielmi niepryjemnaj situacyi».

Volha Łojka vykazvaje ŭpeŭnienaść, što Łukašenka baicca nie stolki vajennaha ŭvarvańnia z boku Rasii, kolki «vielmi mirnaj anieksii», jakaja zrobić stratu niezaležnaści niezvarotnaj, i chacieŭ by atrymać harantyi biaśpieki ad takoha scenaryja:

«Zaraz abmiarkoŭvajecca, pryčym dastatkova aktyŭna, kali budzie razmova pra harantyi biaśpieki Ukrainie, ci treba tam prapisać harantyi biaśpieki Biełarusi i ŭ jakim vyhladzie? I byccam vyhladaje, što treba, kab usio ž adbić žadańnie ŭ Pucina pretendavać na Biełaruś.

Ale ź inšaha boku, heta ž abarona ad napadu. A Łukašenka baicca nie napadu, a vielmi mirnaj anieksii — refierendum ci jašče niešta vielmi padobnaje, dzie ŭsie bolšaściu hałasoŭ, całkam demakratyčnym šlacham, družna iduć u Rasiju. <…>

Ja dumaju, što jaho heta vielmi mocna turbuje. Harantyi biaśpieki jon by chacieŭ, i harantyi biaśpieki ŭ tym liku ad voś takich mirnych pahłynańniaŭ taksama».

Pa mierkavańni ahladalnicy, dla Łukašenki važnaja subjektnaść Biełarusi, zachavańnie jaje niezaležnaści. I ŭ hetym «adna ź vielmi niešmatlikich kropak, dzie našy intaresy ź intaresami režymu, uvohule, supadajuć».

Kamientary da artykuła