Гродзенскія лялечнікі паставілі душэўны спектакль. У Вільні ён прайшоў з аншлагам
«Сумны суп» — прыклад добрага прафесійнага спектакля. І гэта вельмі істотна ў сітуацыі, калі агульны ўзровень, на жаль, зніжаецца, піша ў фэйсбуку журналіст і тэатрал Дзяніс Марціновіч.
У суботу ў фармаце фестывалю «Прадмова» паказалі спектакль «Сумны суп». Яго прывёз тэатр з Беластоку «Прыехалі», які стварылі гродзенскія лялечнікі. Гэта цудоўная ідэя — паказаць падчас літаратурнага фестывалю тэатральны праект. Прычым не абы які, а запатрабаваны.
Пакуль на асноўнай пляцоўцы ішлі свае імпрэзы, у Беларускім музеі Луцкевіча назіраўся аншлаг. Бачна, што ў Вільні існуе попыт на дзіцячыя спектаклі (у тым ліку, беларускамоўныя).
«Сумны суп» створаны на аснове аднайменнага твору Вольгі Гапеевай. Зрэшты, з кнігі, якую я пагартаў ужо пасля спектакля, узята толькі першая гісторыя — уласна пра суп. Астатнія, відаць, з іншых твораў пісьменніцы.
На «сцэне» — памяшканне для паказаў спецыяльна не прыстасаванае, але выкарыстоўвацца добра, — два акцёры: Александр Енджыеўскі і Настасся Суханосік. Іх героі захрасаюць ў ліфце і ў чаканні дапамогі пачынаюць разыгрываць гісторыі, пераўвасабляючыся ў самых разнастайных героў. Гэта зроблена вынаходліва і арыгінальна.
Акцёры добра трымаюць увагу аўдыторыі, узаемадзейнічаючы як з дарослымі, так і з дзецьмі. Прычым па-майстэрску пераключаючы ўвагу з адных на другіх — сумаваць нікому не даводзіцца. Нават тэмы, якія апошнім часам на слыху, гучаць мінімальна, на іх не робіцца акцэнт.
Гэта прыклад добрага прафесійнага спектакля. І гэта вельмі істотна ў сітуацыі, калі агульны ўзровень, на жаль, зніжаецца.
Для дзяцей жа гэта магчымасць пачуць і атрымаць правільны меседж пра тое, што трэба захоўваць свою адметнасць і індывідуальнасць, не трэба рабіцца часткай натоўпу, а сітуацыю заўжды магчыма змяніць.