Pamiatajecie kadeta, jaki na sustrečy z Łukašenkam śmieła vystupiŭ pa-biełarusku? Jon vyjechaŭ z krainy
U 2022 hodzie Zachara Aŭčyńnikava, na toj momant 16‑hadovaha kadeta Viciebskaha kadeckaha vučylišča, zaprasili na sustreču Alaksandra Łukašenki sa staršakłaśnikami i studentami. Jaho vystup pa-biełarusku zapomniŭsia mnohim i staŭ chitom u jutubie. Zachar havaryŭ pra słaŭnaje minułaje Biełarusi i, choć mocna chvalavaŭsia, sumlenna adkazaŭ na pytańni Łukašenki pra Druhuju suśvietnuju vajnu i SSSR.
Zachar Aŭčyńnikaŭ na adkrytym uroku ŭ 2022 hodzie. Skrynšot videa
Paśla taho vystupu chłopcy ź inšych delehacyj padychodzili pacisnuć ruku Zacharu. Šmat biełarusaŭ pisali jamu ŭ sacsietkach.
Kali chłopiec viarnuŭsia dadomu paśla taho adkrytaha ŭroku, to daviedaŭsia pra biadu ŭ siamji. U noč na 1 vieraśnia pamior baćka Zachara, jaki šeść hadoŭ zmahaŭsia z ankałohijaj, pisaŭ błoh «Otražienije».
Chłopiec rodam ź vioski Dryhučy Miorskaha rajona. Školnikam jon zachaplaŭsia vajskovaj tematykaj i paśla siomaha kłasa pastupiŭ u kadeckaje vučylišča. Adnym ź lubimych jaho pradmietaŭ była historyja.
U adzinaccatym kłasie chłopiec źbiraŭsia stać advakatam ci jurystam. I ad hetych płanaŭ nie admoviŭsia.
Zachar u 2023 hodzie pastupiŭ na jurydyčny fakultet Sankt-Pieciarburhskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta na śpiecyjalnaść «jurysprudencyja».
Fota: «Ukantakcie»
Ale nieŭzabavie atrymaŭ paviestku ŭ armiju. Tamu aformiŭ akademičny adpačynak i ŭ listapadzie 2023 pajšoŭ słužyć u 103‑iu asobnuju hvardziejskuju pavietrana-desantnuju bryhadu.
Zachar Aŭčyńnikaŭ u 2025-m. Fota: instahram chłopca
«Kab nie rasčaravacca ŭ samim sabie, nie padvieści ŭsich, dziakujučy kamu ja stvaraju samoha siabie, i kab u kancy soramna nie było, ja budu rabić adno — niepachisna iści napierad da vialikaj mety-mary ŭ imia vialikaj spravy słužeńnia tym, kaho ja lublu, šanuju i bierahu, dziela svajoj rodnaj vialikaj i šmatpakutnaj Biełarusi, Brativ i ŭsiaho śvietu!»
— napisaŭ Zachar u instahramie ŭ krasaviku 2025 hoda.
«A ab projdzienym šlachu skažu tak: było ŭsiakaje, och, jakoje ŭsiakaje, ale tak jano i va ŭsich nas, dy i ci toje jašče budzie. Šukaŭ srebra, kali vyžyvaŭ, znajšoŭ zołata, navučyŭšysia trochi žyć. Čerčyl kazaŭ: «Adzinaje, što maje značnaść — heta mužnaść iści dalej!» Tolki ad čałavieka, jaho voli i ducha zaležyć, ci stanie jon macniejšym i razumniejšym. Treba ŭsioj dušoj adčuć i rozumam uciamić, što niama ničoha lepšaha i pry tym bolš adkaznaha i składanaha, čym bieskaštoŭnaja mahčymaść «iści darohaj, jakuju sam sabie abiraješ», što «ščaście i niaščaście sami pa sabie nie isnujuć, a paznajucca tolki ŭ paraŭnańni» i što nielha ni chviliny pravodzić marna! (…) Pračytaŭ 63 knihi, atrymaŭ novyja viedy i ŭmieńni, adnaŭlaju i šukaju novyja. U hałavie dziasiatki płanaŭ, tolki prašu ŭ nieba sił dla ich ažyćciaŭleńnia. Pakul ja dychaju i serca bjecca, napierad duša maja imkniecca! Chto, kali nie my, źmienić hety śviet?! Nichto, akramia nas!» — dzialiŭsia razvahami chłopiec.
Paśla słužby jon viarnuŭsia ŭ rasijski ŭniviersitet.
Zachar viadzie sacsietki pa-biełarusku. U volny čas jon jak vałancior dapamahaje biazdomnym žyviołam.
Fota: «Ukantakcie»
Čytajcie taksama:
Na sustrečy z Łukašenkam kadet śmieła vystupiŭ pa-biełarusku i zaklikaŭ hanarycca biełaruskim