Jak Maksim apynuŭsia ŭ zabałočanym miescy? U MUS raskazali novyja padrabiaznaści pra pošuki padletka
Tydzień tamu znajšli cieła 14‑hadovaha Maksima Ziańkoviča, jaki źnik u Biarezinskim rajonie. Chłopčyka šukali šeść dzion, ale, na žal, vyratavać jaho nie ŭdałosia. Pošukavaja apieracyja abjadnała tysiačy biełarusaŭ, ale paśla niaŭdałaha zaviaršeńnia vyklikała haračyja sprečki ŭ internet-karystalnikaŭ. U sacyjalnych sietkach ludzi zadavalisia pytańniami, čamu nie adrazu byŭ padniaty ŭ nieba viertalot i jak atrymałasia, što dzicia šukali ŭ lesie, a znajšli ŭ bałocistaj miascovaści za niekalki kiłamietraŭ ad doma?
Onliner.by pahavaryŭ z načalnikam kryminalnaj milicyi UUS Minabłvykankama Siarhiejem Jakubielem.
Dla pačatku adnovim chranałohiju pieršaha dnia paśla źniknieńnia chłopčyka.
Maksim Ziańkovič źnik 8 listapada ŭ vioscy Karbaŭskoje. Maci razam z baćkam jaje sužyciela pajechała na poštu pa piensiju, a dzicia tym časam katałasia pobač z domam na rovary. Jak raskazali ŭ MUS, svajaki viarnulisia dadomu ŭ 10:15. U pieršyja hadziny jany šukali dzicia samastojna i ŭ 13:00 patelefanavali ŭ milicyju, zrazumieŭšy, što sami znajści nie zmohuć. Narad pryjechaŭ praz 10‑15 chvilin, štab byŭ stvorany na praciahu paŭhadziny. Supracoŭnikam milicyi raskazali, što dzicia, chutčej za ŭsio, pajechała ŭ bok vioski Nieścieraŭka.
«Techničnych srodkaŭ, jakija vykarystoŭvali dla pošuku z pavietra, było dastatkova»
— Pieršaja nahruzka pa vyšuku dziciaci lahła na supracoŭnikaŭ orhanaŭ unutranych spraŭ. Nam pastupiła zajava, my źviazalisia z MNS. Krychu paźniej pra zdareńnie daviedalisia ŭ pošukava-vyratavalnym atradzie «Anioł», i nieŭzabavie ŭ viosku Karbaŭskoje pačali prybyvać vałanciory i staršyja pošukavaha atrada, — kaža Siarhiej Jakubiel. — Ale, paŭtarusia, pieršymi ŭdzielnikami pošukavaj apieracyi stali supracoŭniki MUS. Pieršapačatkova — Biarezinskaha RAUS, praktyčna adrazu na miesca vybyŭ atrad milicyi asablivaha pryznačeńnia, supracoŭniki UUS, vajskoŭcy VČ 3310. U dapamohu nam dali miascovych žycharoŭ, leśnikoŭ, jakija dobra viedali miascovaść, i pačałasia adpracoŭka lasnoha masivu.
Śpiectechnika padyšła jašče zaśvietła i pracavać pačała praź niekalki hadzin paśla zajavy. Heta tyčycca i kvadrakoptaraŭ.
Pieršy dzień my ažyćciaŭlali pošukavuju apieracyju mienavita takimi siłami. U tuju noč terytoryju adpracoŭvali kala 300 čałaviek: ź ich MUS pradstaŭlali 130 čałaviek, kala 70 — supracoŭniki MNS, astatniaja častka — vałanciory, jakija paśpieli da hetaha času pryjechać. Rovar u race šukali z dapamohaj pošukavaha mahnita. Unačy praviarali masiŭ niepasredna pobač ź vioskaj. Lichtary ŭ ciemry śviacili na adlehłaści da kiłamietra. Zdalok było zaŭvažna, jak ludzi chodziać i šukajuć dzicia.
Paralelna siarod supracoŭnikaŭ MUS stvaryli hrupy, jakija adpracoŭvali najbližejšyja vioski. Da ich dałučalisia leśniki i ratavalniki. Jany abśledavali zakinutyja budynki, kałodziežy, razmaŭlali ź miascovymi žycharami i dačnikami, jakija pryjechali na vychadnyja. Akramia taho, prahladalisia čatyry bližejšyja kamiery videanazirańnia, ustalavanyja ŭ rajonie viosak. Asobna pracavała hrupa, jakaja zajmałasia adpracoŭkaj inšych viersij. Siarod ich — kryminalnaje źniknieńnie, DTZ i hetak dalej. Ślady, jakija znachodzili padčas pošukavaj apieracyi, prapracoŭvała zvodnaja hrupa MUS i MNS. Da hetaha taksama pryciahnuli vałancioraŭ i leśnikoŭ.
Miescy mocnaj zabałočanaści, dzie paśla było znojdziena cieła dziciaci, pa kvadratach abśledavalisia z dapamohaj kvadrakoptaraŭ MNS, milicyi, śpiecpadraździaleńnia «Ałmaz».
Na druhi-treci dzień było pryniata rašeńnie ab mahčymym vykarystańni viertalota. Ale jašče raz paŭtarusia: techniki, jakaja ažyćciaŭlała pošuk z pavietra, było dastatkova. I paloty ni ŭ dzionny, ni ŭ načny čas faktyčna ni na chvilinu nie spynialisia.
«Znajści dzicia ŭ zabałočanym miescy było niaprosta»
— Vielmi ciažkadastupnym učastkam dla piešaj adpracoŭki byli tarfianiki. U vyniku supracoŭniki Biarezinskaha RAUS, jakija vyraśli ŭ tym rajonie, vykarystoŭvajučy svaju łodku, adpravilisia adpracoŭvać raźlivy — šukać ślady dziciaci ŭ samoj zabałočanaj miascovaści. I na piaty dzień pošuku jany znajšli tam adbitak pratektara. Jaho fota pieradali ŭ štab, i ekśpierty-trasołahi paśla vyvučeńnia vyjavy pryjšli da vysnovy, što jon moža adpaviadać pratektaru abutku dziciaci. Tady my značna zvuzili kruh pošukaŭ, i atrad, nakiravany ŭ hety rajon, znajšoŭ rovar. Jon znachodziŭsia na miažy lesu i pola, voś čamu jaho pieršapačatkova nie zaŭvažyli z dapamohaj kvadrakoptara. Paśla znachodžańnia rovara my pačali ruchacca pa viektarach, padniali ŭ pavietra viertalot.
Jak akazałasia, znajści cieła padletka ź jaho dapamohaj akazałasia niaprostaj zadačaj. I znajści jaho ŭdałosia, na moj pohlad, dziakujučy tamu, što viertalot zavisaŭ nad peŭnymi ŭčastkami miascovaści i razhaniaŭ čarot. Načalnik Biarezinskaha RAUS Vadzim Kanapacki tolki z dapamohaj binokla ŭ bałocie, bližej da bieraha, ubačyŭ cieła dziciaci. Sieści viertalotu nie było dzie. Z dapamohaj vadałaznaha abstalavańnia da hetaha miesca dabralisia supracoŭniki MNS, i ŭžo pa prakładzienym maršrucie tudy prybyli ŭdzielniki apieratyŭna-śledčaj hrupy. Cieła było identyfikavana.
Pavodle papiaredniaj infarmacyi, śmierć nastupiła ad troch sutak i raniej da znachodžańnia cieła (heta značyć u pieršyja dni paśla źniknieńnia).
— Što ŭjaŭlaje saboj miesca, dzie znajšli cieła dziciaci?
— Heta tarfianyja raspracoŭki, tam vielmi topkaje miesca: viazkaja ziamla, prytoplenaja trava. U hetych miescach składana vyznačyć, dzie vada, a dzie suša. Padjechać da samoha miesca my prosta nie zmahli. Ratavalnik, jaki znajšoŭ Maksima, padychodziačy da nas, dvojčy pravaliŭsia pa hrudzi ŭ bałota. My spynilisia na adlehłaści 15‑20 mietraŭ. Kali ja spuściŭsia z kvadracykła, maja naha była ŭ vadzie pa ŭzrovień bierca.
— Raniej ad pašukavikoŭ była infarmacyja, što miesca, dzie znajšli Maksima, nie praviarałasia. Čamu?
— Paŭtarusia, piešyja hrupy dabracca da miesca znachodžańnia cieła nie zmahli b, patrebnyja peŭnyja navyki i śpiecabstalavańnie. My sprabavali padyści da miesca, dzie śled znajšli supracoŭniki Biarezinskaha RAUS ź inšaha boku, ale nie ŭdałosia. Ale hety rajon abśledavaŭsia z dapamohaj kvadrakoptaraŭ.
— Ci jość vierahodnaść, što kvadrakoptar pralataŭ miesca, dzie znajšli cieła, ale jaho nie zaŭvažyli?
— Z ulikam taho, što cieła znachodziłasia kala bieraha, da jakoha prylahaje vysoki čarot, a dzicia było ŭ kurtcy bałotna-zialonaha koleru i ciomnaj šapcy, jość vierahodnaść, što praz kvadrakoptar jaho mahli prosta nie ŭbačyć. Ciepłavizar taksama moh jaho nie adroźnić.
«Dzicia mahło zabłudzicca i spałochacca»
— Na vaš pohlad, jak jon moh apynucca ŭ zabałočanym miescy? Zabłukaŭ?
— Dumaju, tak. Vykažu zdahadku, što pieršapačatkova jon zabłukaŭ, potym čahości spałochaŭsia (u rajonie, dzie jaho znajšli, ziamla zrytaja dzikimi žyviołami), dalej pajšoŭ naŭhad i, na žal, trapiŭ u ciažkaprachodnuju miascovaść. U pieršyja dni pa darohach ruchałasia mašyna MNS, ź jakoj u miehafon da Maksima źviartałasia jaho maci. Heta było vielmi hučna. I ja miarkuju, kali b jon byŭ žyvy, jon by nas pačuŭ. Ale składana skazać, jak by jon adreahavaŭ, uličvajučy jaho asablivaści.
— Čamu viersija ź lasnym masivam, a nie pole, bałota była pryjarytetnaj u pieršyja dni?
— Bo zychodnaja infarmacyja była nastupnaj: Maksim rušyŭ u bok Nieścieraŭki, a vakoł jaje lažyć lasny masiŭ. Astatnija viersii prapracoŭvali paralelna z druhoha dnia pošuku.
— Raniej pisali, što 10 listapada byŭ znojdzieny mierkavany śled chłopčyka kala vioski Nieścieraŭka. Čamu hetaje miesca nie adpracoŭvali adrazu?
— Toj śled byŭ znojdzieny nie kala Nieścieraŭki, a na adlehłaści ŭ 2,5 kiłamietra ad vioski Hałynka. Ja nie hatovy śćviardžać, što śled naležaŭ Maksimu. Heta nie paćvierdžana. Ale jon pryciahnuŭ uvahu, pakolki byŭ vizualna padobny na pratektar čaravika, a pobač ź im byŭ śled ad rovara. My jaho adpracavali i, bolš za toje, abśledavali pole pobač kvadrakoptaram i zapuskali pošukavaha sabaku. Ale hety śled byŭ znojdzieny prykładna za 4,5‑5 km ad miesca, dzie znajšli trup. Heta zusim inšy lasny masiŭ z punktu hledžańnia adpracoŭki.
— Ci znachodzili jašče niejkija ślady Maksima padčas pošuku?
— U cełym było znojdziena vielmi šmat śladoŭ. Ale jany naŭrad ci naležali dziciaci. Pry hetym my znajšli kala 10‑15 śladoŭ, jakija pryciahnuli ŭvahu pošukavych hrup. Heta ślady ad rovaraŭ, padobnych pratektaraŭ čaravikaŭ i hetak dalej. Z-za hetaha my pieranakiroŭvali asabovy skład i vałancioraŭ u toje ci inšaje miesca, kab ich adpracoŭvać.
— Ci byŭ u chłopčyka mabilny telefon?
— Jon karystaŭsia im tolki ŭ Minsku, u kvatery, i sim-karty ŭ im nie było. Reč u tym, što ŭ dziciaci byli i asablivaści raźvićcia maŭleńnia.
— Uličvajučy, što pošuk vyklikaŭ šyroki hramadski rezanans, nakolki zładžanaj była praca? Ci byli, na vaš pohlad, niedachopy?
— Zrazumieła, što ŭsie, chto pryjazdžaŭ na pošukavuju apieracyju, byli abjadnany adnoj metaj. I, biezumoŭna, vielmi składana kiravać takoj kolkaściu pošukavych hrup. Razam z tym chapała śpiecyjalnaha trekinhavaha abstalavańnia, vopytnych pašukavikoŭ i milicyjanieraŭ, leśnikoŭ, jakija vyraśli ŭ hetym rajonie i dobra viedali masiŭ. Paśla adpraŭki pieršych hrup na vyšuk adrazu ž treba było farmavać novyja, šukać staršych, paznačać kvadraty, farmavać napramki. I voś tut, mahčyma, uźnikaŭ lohki sumbur. Ale praca samich hrup była zładžanaj, biez asablivych prablem.
Padčas pošuku ja ŭbačyŭ, jak da čužoj biady nieabyjakavyja našy hramadzianie. Usie, chto moh [i prybyŭ na miesca pošukaŭ], išli šukać Maksima. I heta byli nie tolki pastajannyja ŭdzielniki PVA «Anioł», ale i zvyčajnyja ludzi. Chtości išoŭ šukać u les, a chto nie moh, zabiaśpiečvali ŭdzielnikaŭ haračym charčavańniem, dapamahali ŭ vyrašeńni inšych pytańniaŭ. Vialiki ŭniosak u arhanizacyju zrabili administracyja rajona, mabilnyja apieratary, jakija padklučyli dadatkovyja vyški, i, jak ja ŭžo kazaŭ, lashas. Nie było nivodnaj słužbovaj asoby, jakaja zastałasia b u baku. I, karystajučysia mahčymaściu, ja chacieŭ by vykazać padziaku ŭsim, chto ŭdzielničaŭ u pošukach Maksima Ziańkoviča. Zrazumieła, asnoŭnaja nahruzka lehła na MUS i MNS, ale dapamoha ŭsich akazałasia sapraŭdy adčuvalnaj.