Pasažyrka «nie ŭkłałasia ŭ tajminh» padčas sanitarnaha prypynku — mižnarodny aŭtobus pajechaŭ bieź jaje
«Prypynak 7 chvilin, prośba nie spaźniacca!» A kali spaźnicca? Aŭtobus — heta ž nie samalot i nie ciahnik, biez vas nie źjedzie. Ci pajedzie? Čytačka Onliner.by na asabistym dośviedzie pierakanałasia, što moža być i tak.
Fota: Onliner.by
Žančyna raspaviała, što joj treba było źjeździć u Sankt-Pieciarburh na siamiejnuju ŭračystaść. Bilety na aŭtobus jana kuplała anłajn praz dadatak. Uviečary vyjechali ź Minska, prajšli miažu, a zatym i zdaryłasia ŭsia hetaja historyja.
— U 3:03 nočy aŭtobus robić sanitarny prypynak na zapraŭcy ŭ nasielenym punkcie Apočka, kiroŭca kaža litaralna nastupnaje: «Sanitarny prypynak, adpraŭlajemsia ŭ 3:10, prośba nie spaźniacca!» Nahadajem: mižnarodny aŭtobus, na borcie pryblizna 50 čałaviek, 7 chvilin na sanitarny prypynak?
Vyjšli na zapraŭku, stali ŭ čarhu, a jana doŭhaja, usie — ludzi z aŭtobusa (jakich ty, viadoma ž, u tvar nie viedaješ). Pa adčuvańniach, nichto nikudy nie śpiašajecca. Zaviaršyŭšy svaje spravy, viartajusia da miesca stajanki i baču karcinu: stajać 3 aŭtobusy… i nivodny ź ich nie moj! — uspaminaje čytačka.
— Adčuvańnie, što ty znachodzišsia ŭ hałoŭnaj roli ŭ kamiedyi absurdu.
Ja pryvykła da taho, što pierad adjezdam u abaviazki kiroŭcy ŭvachodzić jak minimum abyści sałon i pierakanacca, što ŭsie pasažyry na miescach. Ale, vidać, takija abaviazki jość nie va ŭsich napramkach. I tak, što my majem: ja staju siarod nočy niezrazumieła dzie, moj bahaž źjechaŭ bieź mianie, pry mnie tolki pašpart, bankaŭskija karty, jakija nie pracujuć u RF, niekalki tysiač rasijskich rubloŭ i poŭnaje nierazumieńnie, a što, ułasna, rabić dalej?
Situacyju vyratavali biełarusy, jakija nakiroŭvalisia arhanizavanaj ekskursijaj ź Minska ŭ Sankt-Pieciarburh na aŭtobusie. Aŭtarka ŭdakładniaje, što bahaž sustrakali svajaki na aŭtavakzale Sankt-Pieciarburha, aformiŭšy dla hetaha śpiecyjalny dazvoł u kiraŭnictva vakzała.
— Samoje śmiešnaje (absurdnaje): kiroŭca navat nie zrazumieŭ, što kahości zabyŭ, a maje byłyja susiedki pa aŭtobusie, vidać, prosta atrymlivali asałodu ad vyzvalenaha pobač miesca. Nikoha nie źbiantežyła adsutnaść čałavieka, jaki pakinuŭ svaje rečy na miescy i źnik siarod nočy, — adznačaje čytačka.
Pa viartańni ŭ Minsk jana źviarnułasia ŭ kampaniju, u jakoj kuplała bilet, zajaviła pretenziju i zapatrabavała viarnuć hrošy. Kab damahčysia kampiensacyi, daviałosia čakać bolš za dziesiać dzion i niekalki razoŭ kantaktavać sa słužbaj padtrymki.
— Hrošy za bilet mnie viarnuli, prabačeńni prynieśli, ja ich pryniała. Karać nikoha nie chaču, raz usio zaviaršyłasia ščaśliva, budziem ličyć, što ŭ nas abaich była drennaja noč, — stavić jana kropku ŭ historyi.