Na vajnie źnik bieź viestak «Biełarus» — žychar Baraŭlanaŭ, jaki ŭchilaŭsia ad biełaruskaha vojska, ale pajšoŭ pamirać za Rasiju
«Za*bali mianie vučyć žyćciu vučyć. Za svaim sačycie». Takuju mudraść na raźvitańnie pakinuŭ u sacsietkach 23-hadovy Dźmitryj Hubicki.
Dźmitryj Hubicki. Fota: sacsietki
Dźmitryj Hubicki žyŭ u Baraŭlanach pad Minskam. Chłopiec skončyŭ budaŭničy licej №10 imia Žyžala, ale, zhodna z bazami «Biełpoła», na pastajannuju pracu nikudy tak i nie ŭładkavaŭsia, prynamsi ŭ Biełarusi.
Jość źviestki, što Dźmitryj byŭ u vyšuku: uchilaŭsia ad słužby ŭ biełaruskim vojsku.
Zatoje vajavać za Rasiju Hubicki pajšoŭ sam. Kali jon trapiŭ u armiju, dakładna nieviadoma. Chłopiec uziaŭ sabie pazyŭny «Biełarus».
Apošni raz Hubicki byŭ anłajn u sacsietkach 19 śniežnia 2024-ha.
Z 18 studzienia 2025 hoda Dźmitryj Hubicki nie vychodzić na suviaź z rodnymi, ličycca źnikłym bieź viestak. «Mama šukaje syna, dapamažycie znajści», — havorycca ŭ abjavie ŭ sacsietkach. Žonki i dziaciej u «Biełarusa» niama.
Čytajcie taksama:
«Chavali adny biercy». Stała viadoma, čamu žychar Rečycy pajšoŭ vajavać suprać Ukrainy
Na vajnie źnik bieź viestak biełaruski zvarščyk, jaki pavajavaŭ za Rasiju nie bolš za miesiac