Зніклы Анатоль Котаў быў партнёрам самага высокапастаўленага беларускага разведчыка, які пераехаў у Польшчу. Тут можа быць ключ да разгадкі яго знікнення
След Анатоля Котава знік у Турцыі 21 жніўня. Па інфармацыі турэцкіх СМІ, Котаў прыбыў у аэрапорт Стамбула з Варшавы ў 13:49, адразу ж вылецеў у турэцкі прымежны горад Трабзон і пакінуў краіну праз марскі порт у 18:35. Падмануты? Выкрадзены? Сам выехаў? Гісторыя Котава яшчэ больш заблытаная за сітуацыю з Анжалікай Мельнікавай. Котаў — былы дыпламат, сын супрацоўнікаў КДБ і брат кадэбіста. Ёсць у біяграфіі Котава і іншы важны факт: ён быў блізкі з Уладзімірам Паповым, былым камандзірам часці №15738 ГРУ Мінабароны Беларусі, які таксама прызямліўся ў Польшчы ў 2022-м.
Анатоль Котаў, фота з асабістага архіва
45-гадовы Анатоль Котаў — беларускі чыноўнік, які ў 2020-м адным з першых выехаў на Захад. У эміграцыі ён разгарнуў бескампрамісную крытыку рэжыму ў тэлеграм-канале «Нік і Майк» і рваўся на галоўныя пазіцыі у НАУ Паўла Латушкі. Але яго каштоўных крыніц у Беларусі перасаджалі, а з Латушкам ён хутка рассварыўся. Апошнія годы Котаў засяродзіўся на крытыцы апазіцыі і стаў сваім для неўзлінаўцаў. Наўрад ці лукашэнкаўцы маглі лічыць яго патэнцыйна небяспечным лідарам. Што павяло яго ў Трабзон — на край Турцыі? Хто пераканаў туды паляцець? Калі яго выкралі — то чаму? Ці мог ён сам перабегчы назад? Вось некаторыя дэталі яго біяграфіі і пункты эміграцыйнай траекторыі.
Апошнія годы Анатоль Котаў не быў заўважнай грамадскай фігурай. Ён працаваў у івэнт-агенцтве былога палітвязня-бабарыканца Віталя Крыўко. Адначасова адказваў за міжнародныя сувязі ў кіраўніцтве Беларускага фонду спартыўнай салідарнасці.
Паралельна ён разам з групай аднадумцаў вёў ананімныя тэлеграм-каналы. Адзін з іх, «Нік і Майк», крытыкаваў Лукашэнку — пасля гэта перадруковала «Хартыя'97». Другі, «Беларусь Wired», крытыкаваў апазіцыю, і пасля гэта падхоплівала лукашэнкаўская прапаганда. Трэці, «Беларуская выведка», распаўсюджваў псеўдаінсайдарскую беліберду ў духу «Генерала СВР». Нават яго адрас называецца @heneral_kgb.
Нарэшце, кола Анатоля Котава (але невядома, ці ён сам быў да гэтага датычны) маніпулявала блогерам Віталём «Вірусам» Кандраценкам.
Памятаеце выпадак, калі «Вірус» апублікаваў скрыншот, зроблены Вольгай Сямашка? Дык вось, Сямашка, жонка чалавека з пашпартам прыкрыцця, працавала для Альянса расследавальнікаў Беларусі, заснаванага Котавым.
Драбната цяперашніх заняткаў і спраў Анатоля Котава не адпавядала ягоным амбіцыям. Людзі, знаёмыя з ім, гавораць пра яго як пра чалавека з надзвычайна высокай самаацэнкай і прагай быць у цэнтры падзей. Вось што вядома пра ягоную біяграфію.
Бацькі Котава — афіцэры КДБ
Пачаць трэба з таго, што Анатоль Котаў гадаваўся ў сям’і чэкістаў. І мама, і тата — афіцэры КДБ. Абое — з Бранскай вобласці Расіі, але служылі ў Беларусі. Бацька памёр у 2018-м, маці жывая.
Старэйшы на 10 гадоў за Анатоля брат Уладзімір таксама быў афіцэрам часці вайсковай сувязі. У пашпартных базах ён праходзіць пад тэгам «Вайскоўцы/КДБ». Вядома, што на пачатку 2000-х Уладзімір Котаў пераехаў жыць да жонкі ва Украіну.
Сам Анатоль не пайшоў у сілавыя структуры, але адвучыўся на юрыста ў МГІМО (1997—2002). Там рыхтуюць кадры для расійскага МЗС.
Котаў вывучаў у Маскве дзве замежныя мовы: англійскую і польскую. І па выпуску пайшоў не ў бізнэс, які многім быў найбольш прывабнай дарогай у той час, а вярнуўся ў Беларусь, яго прынялі на працу ў Міністэрства замежных справаў, у дамоўна-прававое ўпраўленне МЗС (2002—2006).
Нагадаем, што ў краіне тады ўжо ўмацаваўся аўтарытарны рэжым, нядаўна ўжо прапалі лідары апазіцыі Віктар Ганчар і Юрый Захаранка.
Праца ў беларускім пасольстве ў Варшаве
Анатоль Котаў, фота з асабістага архіва
Юрыст-міжнароднік з веданнем польскай мовы неўзабаве апынуўся ў адным з самых важных беларускіх пасольстваў — у Варшаве.
Частку першай сваёй камандзіроўкі (2006—2010) Котаў адпрацаваў там пад началам Паўла Латушкі.
Потым Котаў вярнуўся ў Беларусь, папрацаваў у апараце Саўміна, ва ўпраўленні замежнай палітыкі Адміністрацыі Лукашэнкі (2010—2014) пры ўжо знаёмым яму Максіму Рыжанкову і памочніку Лукашэнкі Валянціне Рыбакову. Потым Котава зноў адправілі ў камандзіроўку ў Польшчу (2014—2015).
Другі раз Котаў адпрацаваў у Польшчы толькі год: Варшава абвясціла яго персонай нон-грата ў адплату за высылку Мінскам аднаго з польскіх дыпламатаў.
У Беларусі Котаў працягнуў працу ўжо не ў Міністэрстве замежных спраў, а пры раней высланым з Польшчы Максіму Рыжанкову. Той быў віцэ-прэзідэнтам Нацыянальнага алімпійскага камітэта, і Котаў пайшоў да яго намеснікам — генеральным сакратаром.
Кандыдатура Котава ўзгаднялася Аляксандрам Лукашэнкам па рэкамендацыі Рыжанкова. Фота noc.by
Крыніцы «Нашай Нівы» кажуць, што кар’ера Котава развівалася дзякуючы яго асабістай працавітасці і інтэлекту і пры ўсебаковай падтрымцы Рыжанкова. З ім у НАКу Котаў праседзеў два гады, а ў 2017-м, калі быў створаны Фонд «Дырэкцыя ІІ Еўрапейскіх гульняў у Мінску», заняў там пасаду намесніка дырэктара. Фактычна, галоўным па арганізацыі цэнтральнай спартыўна-палітычнай падзеі 2019-га.
Знаёмства з Паповым
У дырэкцыі Еўрагульняў адбылося знаёмства, якое, магчыма, мае дачыненне да таго, што адбылося з Котавым 21 жніўня.
У адным кабінеце з Котавым сядзеў іншы намеснік дырэктара — па бяспецы. Яго звалі Уладзімір Папоў. Палкоўнік Уладзімір Папоў. Кадравы разведчык, былы камандзір сакрэтнай часці №15738 Галоўнага разведупраўлення Генштаба Мінабароны Беларусі.
У мінулым, да ГРУ і Генштаба, Папоў нацёр сабе вушы «кропелькамі» — ён быў супрацоўнікам Службы бяспекі Лукашэнкі.
Уладзімір Папоў атрымліваў медалі як супрацоўнік штаба Службы бяспекі Лукашэнкі. Скрыншот з pravo.by
Работа ў дырэкцыі Еўрагульняў для яго была проста прыемнай узнагародай за былую вернасць, сінекурай адстаўніка. Хоць заслугі такіх людзей не публічацца, некаторыя дэталі яго кар'еры мы ведаем.
З пашпартнай базы, здабытай «Кіберпартызанамі», вынікае, што Папоў меў пашпарты прыкрыцця на розныя імёны, у іх ён атрымліваў візы і выязджаў, у тым ліку ў Еўрасаюз.
У кар’еры Папова быў і такі эпізод — роля начальніка аховы беглага прэзідэнта Кыргызстана Курманбека Бакіева. Папоў забяспечваў сям'і Бакіевых бяспеку ў Беларусі, а яны ўзамен уладкоўвалі для сям'і Папова жыццё: старшы сын Папова меў сумесны бізнэс з пляменнікам Бакіева.
Знаёмства Папова з Котавым у дырэкцыі ў выніку таксама перарасло ў бізнэс-партнёрства. Неўзабаве пасля заканчэння Еўрапейскіх гульняў, восенню 2019-га, яны разам заснавалі ТАА «Спадчына2019» («Наследие2019»).
Прадпрыемства задэкларавала толькі адзін від актыўнасці — «дзейнасць, якая спрыяе правядзенню культурна-відовішчных мерапрыемстваў».
У інтэрнэце ёсць згадкі, як у сакавіку 2020-га «Спадчына2019» сумесна з ЮНІСЕФ (Дзіцячым фондам ААН) арганізавалі для студэнтаў Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта трэнінг на тэму «Эфектыўная камунікацыя ў дзелавых і асабістых адносінах», у красавіку 2020-га кампанія дапамагала з арганізацыяй дабрачыннага канцэрта для збору грошай на лекаванне хворай на СМА дзяўчынкі.
Гэтая ж кампанія, як відна з камерцыйных базаў, была контрагентам іншых пачынанняў Папова ў сферы камерцыі.
Праз некалькі месяцаў пасля рэгістрацыі «Спадчыны2019» бізнэс-партнёры з нейкіх прычын перапісалі свае долі на сваякоў. Анатоль Котаў — на сваю трэцюю жонку, Настассю Піліпчык-Котаву. Папоў — на малодшага сына. З’явіўся і трэці акцыянер — Надзея Анісавец, былая начальніца ўпраўлення па рабоце з валанцёрамі дырэкцыі Еўрапейскіх гульняў.
Сам Котаў у той час таксама спрабаваў арганізаваць і іншы бізнэс. Але не пайшло. І Котаў вырашыў вярнуцца на дзяржслужбу.
Дзіўная няміласць
Але па вяртанні Котаў чамусьці больш не меў пратэкцыі Рыжанкова, хоць той ужо быў на пасадзе намесніка кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта. На высокія пасады Котава не ўзялі. Прапанавалі толькі сціплае месца намесніка начальніка аднаго з аддзелаў у Кіраўніцтве спраў Лукашэнкі. Так бывае, калі чыноўніка ў нечым падазраюць і ці нечым незадаволеныя ім.
Для разумення. У гэтай структуры ёсць дэпартаменты, галоўныя ўпраўленні, упраўленні, у іх — аддзелы. І вось Котаў пасля сваіх вышынь у НАК і дырэкцыі Еўрагульняў стаў усяго толькі адным з намеснікаў вялікай колькасці начальнікаў аддзелаў Кіраўніцтва спраў. Чаму такі недавер?
Сам Котаў, апынуўшыся на эміграцыі ў Польшчы, казаў у прыватных размовах, што ў Беларусі яго ў тыя гады падазравалі ў супрацоўніцтве з польскімі спецслужбамі, таму яго і пасадзіўшы на малазначную пасаду. Мы не можам сказаць, ці то праўда, ці яго дадумка або легенда, каб набіць сабе цану ці стварыць сабе біяграфію.
2020 год
Пасля быў 2020 год. І Котаў стаў адным з тых чыноўнікаў, якія звольніліся ў знак пратэсту. Дэманстратыўныя адстаўкі тады моцна натхнялі грамадства. Людзі бачылі ў тым знак, што зненавідны рэжым пачаў рассыпацца, што «мур хутка рухне, рухне, рухне, і пахавае свет стары».
«Апошняй кропляй стала поствыбарная сітуацыя ў краіне, калі да грамадзян Беларусі быў ужыты такі гвалт, якога з часоў Вялікай Айчыннай вайны не бачылі на вуліцах Мінска ды іншых беларускіх гарадоў», — сказаў Котаў у інтэрв'ю тады.
Калі стала ясна, што пратэсты ў Беларусі не прывядуць да змены ўлады, Анатоль Котаў выехаў з Беларусі — гэта здарылася ўжо ў жніўні ці верасні. Пра ягоны ад'езд стала вядома ў кастрычніку 2020-га. А 8 кастрычніка 2020 года з'яўляецца тэлеграм-канал «Нік і Майк».
У Варшаве Котаў далучаецца да новастворанага Нацыянальнага антыкрызіснага ўпраўлення Паўла Латушкі.
У лістападзе разам з жонкай і яшчэ адным грамадзянінам Польшчы ён засноўвае таварыства з абмежаванай адказнасцю PBCWP. А ў студзені 2021-га становіцца адзіным членам Рады Бельскага (у Белай Падляшскай) фонду салідарнасці з Беларуссю.
Настасся Піліпчык-Котава ў будучыні стане таксама каардынатаркай Беларускага фонду медыцынскай салідарнасці і сябрам праўлення аднайменнага польскага фонду.
Котаў у 2020-м стаў публічнай фігурай, палітычным каментатарам, палітыкам. У яго былі вялікія планы. Па словах яго тагачасных калег, нават прэзідэнцкія амбіцыі.
Але двух лідараў у НАУ быць не магло. Дарогі Котава і Латушкі хутка разышліся, прычым кепска разышліся. Латушка прызнаваўся, што судзіцца з Котавым за грошы.
Чытайце: Латушка прызнаўся, што ўжо некалькі гадоў судзіцца са сваім былым паплечнікам Анатолем Котавым
Кепская кампанія
Котаў застаўся працаваць у Беларускім фондзе спартовай салідарнасці (БФСС) — на чале якога стаяў калега па дырэкцыі Еўрагульняў, Аляксандр Апейкін.
Праўда, з БФСС са скандалам парвалі самыя пазнавальныя твары незалежнага спорту — плыўчыха Аляксандра Герасіменя і баскетбалістка Алена Леўчанка.
Котаў таксама стаў суарганізатарам Форуму дэмакратычных сіл — мутнай ініцыятывы Валерыя Цапкалы, Дзмітрыя Балкунца і Вольгі Карач, скіраванай супраць Святланы Ціханоўскай і Паўла Латушкі.
Форум дэмакратычных сіл у Берліне. Фота: belarusforum.org
У мінулым не было нічога, што яднала б Котава з Цапкалам і Карач. Хутчэй, яны сталі сітуатыўнымі выпадковымі саюзнікамі. Але менавіта па адной справе з імі Котаў атрымаў свае пачэсныя 12 гадоў і 600 тысяч штрафу на завочным судзе ў Беларусі.
Такімі ж яго саюзнікамі сталі і палітычныя групоўкі ды інфармацыйныя рэсурсы, якія фінансуе расійска-ізраільскі мільярдэр Леанід Неўзлін.
Мутныя эпізоды ў НАУ, БФСС і Форуме дэмакратычных сіл нарадзілі недавер да Котава з боку апазіцыйных актывістаў. У ім сталі падазраваць хто несумленнага чалавека, а хто — нават крата, засланца, які працуе на раскол. Тым больш, што з кола Котава ніткі вялі і да персанажаў тыпу блогера Віруса.
Цікава, што менавіта людзі з кола «Форуму» да апошняга адгаворвалі сям'ю і калег Котава падымаць шум пра яго прапажу. Чаму? У нас пакуль няма адказу на гэтае пытанне.
Але працягнем пра Котава і яго атачэнне.
Інсайды «Ніка і Майка»
З Котавым звязвалі і інсайдарскі тэлеграм-канал «Нік і Майк». На піку ён меў больш за 100 тысяч падпісчыкаў (цяпер 15 400). Узровень зліваў туды ў 2021 годзе ўражваў: графікі Лукашэнкі, абставіны асабістага жыцця чыноўнікаў і сілавікоў, дакументы для службовага карыстання, праўдзівыя гісторыі з мінулага першага прэзідэнта. І ўсё гэта ў з’едлівым, абразлівым для лукашэнкаўцаў стылі, з ноткамі асабістага да некаторых згаданых. Напрыклад, да вышэй згаданага Рыжанкова.
У канала былі добрыя крыніцы ў Беларусі. Тады яшчэ ўзровень страху быў нізкі.
Так, за адпраўку інфармацыі Котаву на пяць гадоў асудзілі намесніка генеральнага дырэктара агенцтва БелТА Сяргея Адзярыху.
«Падчас правядзення комплексу аператыўна-вышуковых мерапрыемстваў атрыманая інфармацыя пра тое, што супрацоўнік БелТА Адзярыха, магчыма, дае тэлеграм-каналу «Нік і Майк» закрытую інфармацыю аб працоўным графіку Аляксандра Лукашэнкі», — гаварылася ў матэрыялах гэтай справы. На той момант на палітычныя суды яшчэ магла трапляць публіка, дзякуючы чаму мы ведаем матэрыялы працэсу ў дэталях.
Хто вёў тыя «аператыўна-вышуковыя мерапрыемствы» ў атачэнні Котава? Як выявілі Адзярыху? Ці быў пацук сярод саміх адміністратараў канала, якіх, кажуць, было ўсяго чатыры? Гэта адкрытыя пытанні.
Чытайце таксама: Намесніка гендырэктара БелТА па ідэалогіі асудзілі на пяць гадоў за злівы тэлеграм-каналу «Нік і Майк»
Лукашэнка ўзнагароджвае Сяргея Адзярыху — будучага інфарматара Котава. Фота: Белта
Пасля 2021-га інсайды скончыліся. Цяпер «Нік і Майк» блізкі да Хартыі'97, і ў ім публікуецца шмат гіпатэтыкі.
Папоў — перабежчык ці засланец?
Уладзімір Папоў — былы супрацоўнік штаба Службы аховы Лукашэнкі і былы камандзір часці ГРУ Мінабароны Беларусі. Фота з пашпартнай базы
Мы не ведаем, ці быў сярод крыніц «Ніка і Майка» былы сусед па кабінеце і партнёр па бізнэсе Уладзімір Папоў.
Але «Наша Ніва» ведае з некалькіх крыніц, якія сутыкаліся з Паповым асабіста, што пасля 2021-га ён — былы начальнік 4-га аддзела Службы аховы прэзідэнта і былы камандзір часці ГРУ Мінабароны! — спачатку бываў, а пасля нават і працаваў у Польшчы. Хоць пры гэтым з расійскіх баз даных вынікае, што да 2022 года ён працаваў таксама і ў Расіі.
У Беларусі Уладзімір Папоў пакінуў дом побач з участкам тагачаснага прэм'ера Рамана Галоўчанкі, сямейныя бізнэсы, кватэры — ды ўвогуле ўсё сваё жыццё.
55-гадовы на сёння Папоў пасля пераезду ў Польшчу нідзе публічна не выказваўся і не тлумачыў сваіх пазіцый і матываў эміграцыі. Але ён працаваў нейкі час у кампаніі Валера Сахашчыка і не пазбягаў кантактаў з прадстаўнікамі апазіцыі. Так, ён удзельнічаў у форуме ў Карпачы ў 2023 годзе — хоць яго не было ў афіцыйным спісе ўдзельнікаў яе.
У тым жа 2023-м Уладзімір Папоў — пад уласным іменем, не на пашпарт прыкрыцця — на пару з малодшым сынам зарэгістравалі ў Польшчы таварыства з абмежаванай адказнасцю NOAB. Асноўны від яе дзейнасці быў заяўлены як «Вядзенне інтэрнэт-сайтаў, інтэрнэт-хостынг, апрацоўка даных». У польскіх базах даных мы знаходзім, што ў 2024 годзе гэтая кантора мела абарот 554 тысячы злотых (гэта каля 150 тысяч даляраў).
Сам факт выезду такога высокапастаўленага сілавіка, як Папоў, натхняў тых актывістаў апазіцыі, якія пра гэта ведалі. Але, апытаўшы людзей, якія пра Папова ведалі ці перасякаліся з ім у Польшчы, мы вымушаныя канстатаваць, што яны амаль нічога пра яго не ведаюць.
Нам дакладна вядома, што Папоў у Варшаве бываў у Котава дома.
Ці была роля Котава ў выездзе Папова ў Польшчу? Ці была роля Папова ў выездзе Котава ў Турцыю? Адказы на гэтыя ключавыя пытанні маглі б, магчыма, праліць святло на тое, што здарылася.
Мы пакуль не змаглі звязацца з Уладзімірам Паповым і нават не ведаем, у якой краіне ён цяпер знаходзіцца.
Варта адзначыць, што ў канцы 2020-га быў затрыманы, а ў пачатку 2022 года асуджаны да драконаўскіх 19 гадоў калоніі за нібыта «здраду радзіме» падпалкоўнік той самы часці ГРУ №15738 Дзмітрый Самсонаў. Гэта паказвае, наколькі жорстка рэагуе лукашэнкаўская сістэма на любую нелаяльнасць тых, хто быў дапушчаны да яе таямніц.
Пераход «на іншы бок» Котава і асабліва Папова яўна павінен быў лукашэнкаўцам смыліць. Калі толькі яны перайшлі на той бок праўдзіва, а не па заданні.
Што адбылося ў Трабзоне?
Ці маглі Котава выманіць і вывезці з Турцыі ў Расію? Знаёмыя з Котавым характарызуюць яго як амбітнага чалавека, якому ўвесь час хацелася быць у цэнтры падзей, у цэнтры палітычных і міжлюдскіх гульняў, гэта яго захапляла. Калі яго і маглі выцягнуць на Чорнае мора, скажам, абяцаннем сустрэчы з некім уплывовым з беларускага істэблішменту, які хацеў перадаць яму важную інфармацыю, то наўрад ці тут абышлося без удзелу кагосьці, каму Котаў абсалютна давяраў.
Ці мог Котаў весці ад пачатку, з 2000-х ці 2010-х, ці павесці з нейкага моманту ў 2020-х двайную гульню? Прафесійная і сямейная біяграфія Котава то дазваляе такое дапусціць: чаго толькі не бывае ў свеце спецслужбаў і шпіянажу. Але, каб вярнуцца з Турцыі ў Беларусь ці Расію, ёсць больш простыя маршруты, чым размешчаны ў далёкім кутку краіны, каля самай мяжы з Грузіяй Трабзон. Нашто такі складаны шлях?
І яшчэ такі факт расказалі нам калегі Котава па апазіцыі: усяго некалькі месяцаў назад у Варшаву пераехала з Беларусі ягоная дачка ад першага шлюбу. І Котаў казаў калегам, што яму важна, каб яна вучылася ў Польшчы.
Для мэйнстрымных палітыкаў Котаў мог здавацца амбітным выскачкам, для актывістаў апазіцыі — мутнай фігурай, але (калі толькі ён не вёў двайной гульні), для рэжыму ён усё адно быў усяго толькі няўдзячны здраднік.
Котаў прыбывае ў аэрапорт Стамбула з Варшавы ў 13:49 21 жніўня і адразу ж вылятае ў турэцкі прымежны горад Трабзон. Рэйс са Стамбула прыбывае ў Трабзон у 18:10. І вось ужо ў 18:35 Анатоль праходзіць памежны кантроль у марскім порце Трабзона. Да 22:30 ён перапісваецца з жонкай — тэкстава, у звычайным для сябе стылі. Пасля гэтага след Анатоля Котава прападае. Паводле звестак сэрвісу Marine Traffic, на наступны дзень, 22 жніўня, з Трабзона ў Сочы выйшаў круізны лайнер «Асторыя Грандэ». Акрамя таго, на рэйдзе каля Трабзона ў той вечар стаяў расійскі сухагруз «Вусал Махарамаў», які курсіруе між Турцыяй і краснадарскім Ейскам. Гэта ўсё, што на гэты момант вядома.
P.S. Пасля публікацыі гэтага артыкула паліцыя Трабзона паведаміла, што Анатоль Котаў адплыў з Трабзона ў Сочы на прыватнай яхце з групай асоб. Нічога ў іх паводзінах не выклікала ў турэцкіх памежнікаў падазрэння.
* * *
Калі вы ведаеце больш — падказвайце нам, на што звярнуць увагу, праз сакрэтны чат у тэлеграме @nn_editor або на мэйл nivanasha@proton.me. Або ў Сігнал ці іншым спосабам тым з рэдактараў і журналістаў «НН», якіх ведаеце асабіста.
І — наша праца немагчымая без вашай падтрымкі. Калі вы прачыталі гэты артыкул і вам важна тое, што мы робім, падтрымайце нас праз Патрэон, праз Пэйпол, або перадаўшы дапамогу Рэдакцыі любым іншым зручным для вас спосабам, праз тых рэдактараў і журналістаў «Нашай Нівы», якіх вы ведаеце асабіста.
{DONATE_PAYPAL}