Siońnia ŭ Fiłarmonii — premjera miuzikła pavodle Bahdanoviča
Kampazitarka Łarysa Simakovič sabrała ŭ «Apokryf» najlepšych śpievakoŭ, arkiestr i chor.
9 śniežnia ŭ Vialikaj zale fiłarmonii adbudziecca premjera
Da ažyćciaŭleńnia premjernaha tvoru zaprošany viadomyja kalektyvy i vykanaŭcy Biełarusi —
Nacyjanalny akademičny narodny arkiestr imia I. Žynoviča pad kiraŭnictvam narodnaha artysta Biełarusi, prafiesara Michaiła Kazinca, Dziaržaŭny kamierny chor Respubliki Biełaruś — mastacki kiraŭnik i dyryžor Natalla Michajłava,falkłor-teatr «Hościca», artysty i majstry biełaruskaj sceny.
Napiaredadni premjery «NN» sustrełasia z kampazitaram i režysioram Łarysaj Simakovič.
«Naša Niva»: Čamu dla stvareńnia miuzikła vy abrali mienavita tvorčaść Bahdanoviča?
Łarysa Simakovič: Adrazu skažu,
sprava tut nie ŭ— ja nie «datski» kampazitar, jaki piša da jubilejaŭ. Ja ŭžo pracavała z tvorčaściu Bahdanoviča i dva hady tamu120-hodździ
ja spadziavałasia, što inicyjatyvu stvareńnia Dnia Bahdanoviča padchopiać inšyja. Taki chaj adnadzionny fest varta ładzić kožny hod, nie čakajučy pryviazki da jubileja.Bahdanovič — heta sapraŭdny prykład čałaviečaj mužnaści i boskaha daru.
Ja mahu paraŭnać jaho z Mocartam, ale Mocartu nie patrebna było prajaŭlać taki kłopat pra rodnuju ziamlu. Baćka Bahdanoviča, sam biełaruski falkłaryst, byŭ za toje, kab jon staŭ rasiejskim paetam, i
Maksim Horki prapanoŭvaŭ pratekcyju, ale heta było b toje, što zaraz nazyvajuć «viarniak» i «prachadniak».Adnak Bahdanovič uziaŭsia za amal bieznadziejnuju spravu adradžeńnia biełaruskaści — voś heta archivažna. A siońnia, praz 120 hod situacyja paŭtarajecca. I pry hetym naš «Apokryf» — heta sapraŭdny biełaruski nacyjanalny pradukt.
NN: Žanr «Apokryfa» —
ŁS: Prypavieść — heta vyznačeńnie Bahdanoviča, mnie nie chaciełasia ad jaho admaŭlacca. Miuzikł — heta ŭniviersalny žanr, jaki supaŭ z maimi akcentami. Miuzikły — jany ž nie takija, jak 100 hod tamu. Ciapier u hetaj formie možna pracavać ź lubymi siužetami — ad absalutna biazzubych da hienijalnych.
Z «Apokryfa» možna stvaryć šykoŭnuju, ja budu vielmi ŭściešanaja, kalirok-opieru
NN: U «Apokryfie» biaruć udzieł vielmi roznyja vykanaŭcy. Ci składana było spałučać akademičnuju, falklornuju i estradnuju muzyku?
ŁS: U śpiektakli heta budzie akademičnaja i
U Bahdanoviča jość taki piersanaž — Narod.I dakładna akreśleny čas — žnivo. A jakoje biełaruskaje žnivo bieź pieśniaŭ? I chto ŭvasobić jaho lepiej, čym «Hościca»?
Hałoŭnaha hieroja — Muzyku, ja pisała śpiecyjalna pad najlepšy hołas — Jana Žančaka.Apostałaŭ buduć vykonvać akademičnyja śpievaki, mnie heta padajecca naturalnym.
Chrystos na scenie nie źjavicca, ale hledačy pačujuć jahony hołas — hetuju rolu vykonvaje chor.
NN: A čamu vy vyrašyli takim čynam padyjości da roli Chrysta?
ŁS: Kab uvasabić jaho na scenie treba mieć vialikija resursy: akciorskija — hetaha vielmi ciažka dasiahnuć. Heta nadzvyčaj składanaja zadača, u mastactvie było vielmi šmat sprobaŭ. I techničnyja ŭmovy taksama — treba stvaryć peŭny śviet, peŭny anturaž. Ja zaraz kažu sa svajho hladackaha dośviedu — ja bačyła šmat uvasableńniaŭ hetaha vobrazu, i bolšaść padałasia mnie pošłymi.
NN: Jak miarkujecie, ci mahčyma pakazać «Apokryf» za miažoj Biełarusi?
ŁS: Nam nie staje srodkaŭ,
kali b u mianie byŭ zarobak u šeść miljonaŭ, pra jaki tut niadaŭna kazali, ja by vydatkavała jaho na hastroli.Ale srodki nie dazvalajuć.