Jak 23-hadovy chłopiec z homielskaj vioski źbiraje sotni miljonaŭ prahladaŭ na kaskadziorskich trukach i maje kantrakt z Red Bull
Kožny chłopčyk, jaki pravodziŭ leta ŭ vioscy ŭ babuli, azirajučysia na svaje tahačasnyja zabavy ź siabrami, časam zadajecca pytańniem: «Jak my ŭvohule vyžyli?» Ad usich hetych «A davaj zaleziem na 30-mietrovuju trubu?» ci «A davaj razabjem «Maskvič» dzieda?» siońnia vieje chiba što žadańniem lišni raz pravieryć termin dziejańnia strachoŭki. A zaraz ujavicie, što ŭ maleńkaj vioscy ŭ Homielskaj vobłaści žyvie chłopiec, jaki maštabavaŭ usie hetyja chulihanskija prykoły ŭ kantrakt z Red Bull, sotni miljonaŭ prahladaŭ i dziasiatki tysiač padpisčykaŭ. Tolki padčas zdymak hetaha repartažu Onliner 23-hadovy Arciemij lohka i niazmušana ryzyknuŭ žyćciom trojčy.
«U vioscy nie zastałosia niebiaśpiečnych dla žyćcia łakacyj, dzie ja niešta nie źniaŭ»
Subota pačałasia pasiarod aharoda ŭ maleńkaj vioscy Kavali pad Babrujskam. Darosłyja chłopcy abmotvajuć dva ŭkapanyja ŭ ziamlu słupki ŭ sotni słajoŭ tualetnaj papiery, kab Arciemij zmoh urezacca ŭ ich na skutary i pravieryć, «parviecca ci nie». Časam dziciačyja chulihanskija zabavy vychodziać na zusim inšy jakasny ŭzrovień. Arciemij dakazvaje heta kožny tydzień. Pakul jon nie nadzieŭ šlem i nie sieŭ na svoj «drandulet», zadajom jamu dva hałoŭnyja pytańni: navošta heta ŭsio i jak da hetaha dajšło?
— My ŭsio dziacinstva ŭ vioscy kudyści załazili, adniekul skakali, a dadomu prychodzili tolki paspać. Prosta ŭ niejki momant ja prynios z saboj kamieru. Dumaŭ, pazdymaju paŭhoda — pahladzim, pojdzie ci nie. Treci ž rolik zalacieŭ na paŭtara miljona. Pačali prychodzić rekłamadaŭcy, truki stali ŭskładniacca, ličby — raści. Napeŭna, u vioscy ŭžo praktyčna nie zastałosia niebiaśpiečnych dla žyćcia łakacyj, dzie ja niešta nie źniaŭ. U mianie ŭ šapcy profilu ŭ Instagram idzie padlik, kolki razoŭ ja pa-sapraŭdnamu ryzyknuŭ žyćciom. Pakul što tam ličba 25 — pa kolkaści patencyjna śmiarotnych trukaŭ.
Pačynaŭ Arciemij ź viaskovych svavolstvaŭ ź siabrami i za try hady vyras u adnaho z samych bujnych błohieraŭ-trukačoŭ u krainie.
Na jaho Instagram padpisana 83 tys. čałaviek, a da situacyi, kali novy rolik źbiare dziasiatki miljonaŭ, chłopiec užo pryvyk. Samy papularny — na 228 młn prahladaŭ.
— A chto byŭ za rulom?
— Tata. Takija rečy ja tolki jamu daviaraju. Kažu: «Ty dakładna mianie ceniš bolš, čym chto-niebudź ź siabroŭ, i zrobiš usio jak treba». Jon nieachvotna, ale zhadžajecca.
— Baćki naohuł jak, užo pryvykli da taho, što ty robiš?
— Mama pieražyvaje. Prosić pakazvać videa tolki tady, kali ŭžo ŭsio hatova, kali jana razumieje, što ja ŭžo doma i ceły. Naohuł, u mianie traŭm było niašmat, u asnoŭnym chiba što drapiny. Nu dobra, dvojčy ja ścior ab asfalt pałovu jahadzicy. My pryčapili sanki da mašyny, razhanialisia da «sotki», i ja pavinien byŭ schapić słoičak spansarskaha enierhietyka «na latu». Kiroŭca niedastatkova blizka padjechaŭ, ja paciahnuŭsia, i sanki pierakulilisia. Ale ŭ cełym ničoha strašnaha, zahaiłasia.
Arciemij apranaje šlem, razhaniajecca i praryvajecca skroź słai papiery. Adzin, potym piaćdziesiat, potym trysta. A voś šeśćsot užo źbivajuć jaho sa skutara, praktyčna prymušajučy zrabić zadniaje salta. Mapied adlataje mietraŭ na dziesiać napierad, płastyk na im treskajecca.
Na Arciemii nie treskajecca ničoha — voś chto sapraŭdy mašyna. Jon śmiajecca, chłopcy padbiahajuć jaho padymać — usio jak u tych samych vypuskach Jackass, jakija, pavodle jaho ŭłasnaha pryznańnia, chłopiec navat nie hladzieŭ.
— Pieršaja dumka — «Ci nie začapiŭ skutar kaho-niebudź? Ci ŭsie cełyja?» A potym užo dumaješ, što tak, mocna tuzanuła, i dobra, što byŭ šlem.
Śmiešnaje byccam hłupstva, ale viedajecie, u vas niama kantrakta z Red Bull i vam nie pišuć z reśpiektami suśvietna viadomyja kaskadziory. U Arcioma ŭsio heta jość, a jašče jamu viesieła. Jakija tut mohuć być pytańni?
Alimpijskija hulni siarod viaskovych chłapčukoŭ i čatyry raźbityja mašyny
Arciemij skončyŭ zvyčajnuju viaskovuju škołu. Heta kali ŭ vas usiaho adzin kłas na 11 čałaviek, a na vypuskny paśla adzinaccataha sustrakajuć usiaho čaćviora.
Słužyŭ u avijacyjnych vojskach. Pa adukacyi jon dyzajnier mebli. Zaraz pracuje na kampaniju, jakaja vozić mašyny ź Jeŭropy i Amieryki.
— Chłopcy žartujuć: «Kali Arciom pryjšoŭ na pracu, značyć, jon učora vyžyŭ». Tamu jany raźvitvajucca kožny raz jak apošni — žartam, zrazumieła. Im ja, darečy, taksama videa zdymaju. Adnojčy my sabrali niekalki vielmi darahich mašyn — Tesla, «hielik», kabryjalet BMW — advieźli ŭ hłuchuju viosku, rasstavili pa dvarach. A potym ja źniaŭ rolik u styli «Hladzicie, jak biełarusy žyvuć!» Paŭtara miljona. Usio ž taki ŭ hetaj spravie hałoŭnaje — kreatyŭnaść, a nie tolki ekšen.
Za ŭvieś čas svajoj prafiesijnaj, tak by mović, trukackaj dziejnaści Arciemij raźbiŭ čatyry mašyny. Heta byli i «Maskvičy», i inšamarki — ad kožnaj ź ich u jaho zastałosia pa trafiei. Jak u mańjaka: dzieści ručka pieraklučeńnia pieradač, dzieści hadzińnik, dzieści značok. Zdajecca, usie piersanažy sieryjała «Tački» abjazdžali b jaho dom za kiłamietr.
— Časam byvaje, što kupiŭ mašynu, zrabiŭ truk — i ŭsio, na mietałałom. Takija videa zatratnyja, viadoma, choć ja starajusia znachodzić mašyny na internet-barachołkach jak maha tańniej. Što ja tolki ź imi ni rabiŭ: pieraskokvaŭ z tački ŭ tačku na chutkaści, staviŭ adnu na adnu i jeździŭ, skoknuŭ ščupakom u pałajučaje koła z dachu «Maskviča» na chadu. Usie jany ŭ vyniku hinuli niezdarma, atrymlivałasia vidoviščna.
Arciemij pakazvaje rolik, dzie šaściora viaskovych chłapcoŭ zmahli ŭtrymać na kanacie Dodge Hellcat z nadpisam Hot Wheels na dźviarach.
U nas zmahajucca dźvie dumki: pieršaja — «Dyk voś čamu mužčyny žyvuć mienš», druhaja — «Vau, dziciačyja cacki ažyli!» Na sutyku hetych dvuch adčuvańniaŭ Arciemij i pracuje.
— Siarod viaskovych chłopcaŭ ty, napeŭna, zorka?
— Nu jak… U asnoŭnym siarod viaskovych chłapčukoŭ. Voś jany pad domam dziažurać hadzinami, hrukajucca, pytajucca ŭ baćkoŭ, dzie ja, kali pryjedu. Ja adčuvaju za ich niejkuju adkaznaść, tamu, kali pryjazdžaju, časta pravodžu siarod ich «viaskovyja Alimpijskija hulni». Ładžu spabornictvy: chto chutčej prabiažyć, bolš padciahniecca, daŭžej u płancy prastaić. Adzin mały ŭ nas, darečy, 27 chvilin u płancy prastajaŭ, ujaŭlaješ? Pieramožcam daru miedalki, stykiery, niejkija hrošy — zdymaju ŭsio ŭ historyi Instagram. Jany potym pišuć: «A kali novyja spabornictvy? My jašče chočam». Ja rady, što ich tak matyvuju.
U asnoŭnym Arciemij zaraz žyvie ŭ Minsku, ale rabić truki pryjazdžaje zaŭsiody ŭ rodnuju viosku. Pa-pieršaje, tak praściej usio arhanizavać. Tut i dapamohuć, i pytańniaŭ lišnich nie zadaduć. Pa-druhoje, jość za hetym i ideja pakazać, što papularnym možna stać, žyvučy dzie zaŭhodna.
— Ličycca ž, što ź vioski ŭsie źjazdžajuć, što tut, akramia jak vypivać, rabić niama čaho. Zbolšaha heta praŭda, na žal. I ja nie chaču brać na siabie šmat, ale ja voś, naprykład, nie pju, nie kuru, biehaju pa ranicach — mianie tak vychavali. Ja mahu pabyć niejkim prykładam, pakazać, što možna pa-inšamu. A stać papularnym siońnia sapraŭdy možna adkul zaŭhodna, heta absalutnaja praŭda. Hałoŭnaje, rabicie i nie kidajcie.
— Ty abiacaŭ nam paŭtaryć svoj samy strašny truk. Nie pieradumaŭ?
— Nie, viadoma. Pojdziem!
«Ja bajusia taho, što ja pierastaŭ bajacca». Jak Arciemij zalez na vielizarnuju trubu i staŭ na hałavu
Paniaćcia nie majem, kolki mienavita ŭ vyšyniu hetaja truba, ale dla stajańnia na hałavie jaje vierchavina sapraŭdy sprajektavana nie była. Sonca ślapić pry sprobie zakinuć hałavu i ŭbačyć, dzie jana kančajecca. Nichto sa zdymačnaj kamandy nie palez by tudy, navat kali b ad hetaha zaležała ich žyćcio.
— U mianie byŭ strach vyšyni. I voś nakont hetaha truka my doŭha sumniavalisia, ci varta naohuł jaho rabić. My na samaj spravie doŭha rychtujemsia da kožnaha truku, što b tam chto ni dumaŭ. Repieciravali, padstrachoŭvali — ja redka adčuvaju mandraž, ale tut jon byŭ jašče jaki. A kali zrabiŭ, adpuściła. Ciapier pracavać z vyšynioj naohuł nie strašna. Navat tak: mianie pačynaje pałochać, nakolki mnie ciapier nie strašna. Heta ž nie zdorava, tak?
Arciemij staić na samaj vierchavinie truby i paziruje, potym źviešvajecca na adnoj ruce. Ustaŭ by i na hałavu, jak u videa, dy doščački padychodziačaj nie znajšoŭ. I nijakich «ale-op», nijakich fanfar i apładysmientaŭ — u vioscy cicha, jak moža być cicha tolki ŭ vioscy.
Tata Arciemija pa sakrecie skazaŭ nam: «Mianie časam pałochaje, jak lohka jon usio heta robić. Byccam by heta i nie ryzyka dla žyćcia zusim, a tak, praktykavańnie».
Da viečara ŭ hałavu pryjdzie ŭśviedamleńnie, što śpiecyjalna dla našych kadraŭ Arciemij ryzyknuŭ žyćciom i zdaroŭjem trojčy za dzień. Dva vy ŭžo bačyli — treci napieradzie. Pry hetym jon nie robić uražańnia adbitaha adrenalinavaha narkamana. Heta zvyčajny pryjazny chłapčuk ź viečnaj šyrokaj uśmieškaj, piśmiennaj movaj, pravilnymi dumkami. Jamu niepaźbiežna pačynaješ supieražyvać na stolki, što chočacca siłkom nalapić na jaho strachoŭku.
— Ciabie klikali ŭ kaskadziory? Ty chacieŭ by zrabić heta ŭsio svajoj prafiesijaj?
— Kaskadziory — krutyja chłopcy. Jany mnie pisali, chacieli zavierbavać da siabie. Ale mnie nie padabajecca, što jany zaŭsiody na zadnim płanie. Ich nie vidać, jany vykonvajuć truki za kahości. Ja adnojčy za hrošy pracavaŭ dubloram u adnaho papularnaha błohiera. U roliku jon zrabiŭ vyhlad, što skoknuŭ pad mašynu sam, a na spravie heta byŭ ja. Nu, cikavy dośvied, ale nie majo. Ja chaču rabić truki dla siabie, kab było vidać tvar. A, nu i jašče: u kaskadzioraŭ abaviazkova jość strachoŭka. A heta, jak kažuć, užo nie tyja adčuvańni.
— Tabie zaraz tvoj zaniatak prynosić hrošy?
— Viadoma! U mianie zakazvajuć rekłamu roznyja brendy, ja zaŭsiody sprabuju prydumać što-niebudź kreatyŭnaje. U asnoŭnym heta čamuści rasijskija brendy: našy, mabyć, jašče pabojvajucca takoha ekšenu. Vodhuki kłasnyja, usie chvalać. Toj ža Red Bull skazaŭ, što cikaviej za mianie ŭ Biełarusi ekstrym nichto nie robić, — heta pryjemna. Dalej — bolš. Ja hatovy choć z kosmasu skoknuć.
Arciemij spuściŭsia na ziamlu — siabry i apieratary vydychnuli.
Ciapier pa płanie paŭtareńnie taho samaha truka z mašynaj, jaki sabraŭ 228 młn. Naš trukač navat nie zadychaŭsia. U mianie pačynajuć trochi pacieć dałoni, tamu što ŭ nastupnym truku ja taksama pavinien udzielničać. Darečy, pa darozie nazad Arciemij naviernuŭsia z mapieda na roŭnym miescy. Chacia tolki što vykonvaŭ śmiarotny truk.
Paŭtarajem truk na 228 młn prahladaŭ (žurnalist taksama)
Arciemij ryje sabie jamu. Simvalizm tut ni pry čym, prosta mienavita tudy jon budzie skakać i ratavacca ad mašyny, jakaja jedzie na jaho na poŭnaj chutkaści (nakolki heta mahčyma ŭ poli), za rulom jakoj budzie jaho tata. Takija voś zabavy ŭ siamji Prakapienkaŭ.
— Viadoma, kožny raz serca ściskajecca: kryj boža jaho niejak začapić. Ale jon ža ŭsio roŭna zrobić. Niachaj choć ja budu za rulom i sam budu ŭsio kantralavać. Dy i adhavorvać ja jaho nie baču sensu: jon, pa sutnaści, uvasablaje toje, što nie zmoh ja. Ja pa maładości ŭ jakich tolki niepryjemnaściach ni byŭ, ale internetu tady nie było, tamu nichto pra heta ničoha nie viedaje. I mianie b tady taksama naŭrad ci chtości zmoh adhavaryć, — žartuje baćka hieroja.
Tak, nu što, usio hatova. Arciemij stanovicca na kraj jamy. Jon rabiŭ hety truk užo šmat razoŭ, ale mienš niebiaśpiečnym ad hetaha toj nie stanovicca. Daje admašku. Čyrvonaja Mazda, jakuju Arciom łaskava nazyvaje Lusi (skaročana ad Lucyfier, zrazumieła), ravie matoram i razhaniajecca.
Kali da sutyknieńnia zastajecca litaralna paru mietraŭ, Arciemij skača ŭ jamu. Razdajecca hłuchi stuk ab dnišča. Tata tarmozić mašynu i ź vialikimi vačyma biažyć da syna. Praniesła: usio dobra.
— Tata, daviersia mnie. Usio ŭ paradku.
— U mianie ŭsio žyćcio praniesłasia pierad vačyma ad hetaha huku, Arciom… Fu-u-uch.
Jašče da našaha pryjezdu my damovilisia z hierojem, što ja taksama vykanaju ź jaho dapamohaj niejki truk. Ale ja nie dumaŭ, što prosta-taki voś hety. Kalenki stali treścisia, a chłopcy tym časam užo kličuć vykonvać.
— Tabie nie treba budzie skakać, nie pieražyvaj, prosta kładzisia adrazu. I atrymlivaj zadavalnieńnie. Zaraz ja spačatku pavolna zdam pa tabie nazad, kab ty ŭsio ŭśviadomiŭ, a potym zrobim jak treba.
Loh, ucisnuŭsia ŭ jamu, skurčyŭsia. Lusi pačała zdavać nazad, i ja vyrazna ŭbačyŭ usie detali jaje dnišča. Zazor pamiž hałavoj i dnom daj boh santymietraŭ piatnaccać (a zdajecca, što try). Kali ty pavolna naziraješ, jak nad taboj prajazdžaje paŭtary tony, chočacca prosta ŭstać i syści, nie vypraboŭvajučy los. Ź inšaha boku, moj siabar-desantnik raskazvaŭ, jak ich vučyli tak ža kłaścisia pad tank, a potym kidać jamu ŭ viežu hranatu. Jon mianie sa śvietu zžyvie, kali ja pabajusia prostaj čyrvonaj Mazda. Tak što robim!
Arciom razhaniaje mašynu. Ja maciukajusia čaściej, čym stukaje serca. Zatym adbyvajecca siekundny «vžych» — usio, skončyłasia. Heta tak dziŭna: kali ty byŭ u śmiarotnaj niebiaśpiecy, ale litaralna na siekundu. Ty nie paśpiavaješ zrazumieć usiu surjoznaść situacyi. Kali Lusi pavolna zdavała nazad pa mnie, było strašniej.
Bolš za ŭsio ja bajaŭsia, što moj doŭhi nos raspora mašynie «brucha». Abyšłosia. Uskokvaju, daju Arciemiju kraba, vyłajaŭsia, vydychaju. Skazaŭ, što ja razumieju, navošta jon usim hetym zajmajecca, ale nu jaho nafih. My abnialisia.
P. S.
— Viedaješ, a tata mianie tady i praŭda krychu začapiŭ. Ale heta moj «kasiak». Tam drobiaź zusim, ničoha surjoznaha, — skazaŭ Arciom praz hadzinu, kali my ŭžo rassłablena bałbatali, siedziačy na dachu Lusi, i pakazaŭ nievialikuju drapinu na nazie.
— Ty naohuł choć čaho-niebudź baišsia? Skažy ščyra…
— Tak kožny dzień čahości baišsia. Baišsia, što zvolniać z pracy, baišsia nie zapłacić za kvateru i inšyja voś hetyja brydkija štodzionnyja strachi. Ja stamiŭsia bajacca. Kali robiš truk, usio astatniaje na imhnieńnie stanovicca pyłam. Moža, tamu ja hetym i zajmajusia. Naohuł… Pa-sapraŭdnamu strašna, što ŭ stolkich krainach zaraz vojny iduć. A ja ŭsiaho tolki ŭ jamu pad mašynu skaču, — skazaŭ chłopiec.
Važna! Paŭtarać truki za hierojem nie varta. Heta niebiaśpiečna dla žyćcia i zdaroŭja.