Najlepšy śpiektakl — pra nastupstvy vajny va Ukrainie. Teatralnyja krytyki padviali vyniki siezona-2016
toje, kudy sapraŭdy varta zvadzić dziaŭčynu ci chłopca
Śpiektakl «Opium», fota teart.by
Biełaruskija krytyki, žurnalisty i błohiery praviali hałasavańnie i skłali top najlepšych ajčynnych pastanovak, premjery jakich adbyvalisia ŭ 2016 hodzie. Biassprečnaje pieršaje miesca rejtynhu zaniaŭ śpiektakl «Opium» Alaksandra Marčanki: u im havorka idzie pra zvyčajnuju siamju z Rahačova, jakaja akazvajecca na miažy biednaści. Nie bačačy vychadu, adzin ź junakoŭ jedzie vajavać va Ukrainu, kab krychu padzarabić. Cikava, što «Opium» staŭ pieršym biełaruskim śpiektaklem, jaki staŭ mahčymy dziakujučy kraŭdfandynhu i narodnamu finansavańniu.
Čałaviekam hoda staŭ Alaksiej Lalaŭski, režysior Biełaruskaha dziaržaŭnaha teatra lalek. Dziakujučy jamu hety teatr zrabiŭsia adnym z samych mocnych u krainie i praciahvaje raźvienčvać mif, što lalki — heta tolki dla maleńkich dziaciej. Siarod inšych asob prahučali taksama imiony Mikałaja Pinihina (za paśladoŭnaść u sceničnym uvasableńni histaryčnych šlachoŭ raźvićcia biełarusaŭ u pastanoŭcy «Dźvie dušy»), Ihara Kazakova, Saŭlusa Varnasa i Alaksandra Marčanki.
Alaksiej Lalaŭski, fota teart.by
Top najlepšych śpiektaklaŭ, jakija, na dumku krytykaŭ, abaviazkovyja da prahladu:
- «Na dnie», Mahiloŭski abłasny teatr lalek;
- «Saša, vyniesi śmiećcie», Biełaruski dziaržaŭny maładziožny teatr;
- «Krejcarava sanata», Mahiloŭski abłasny dramatyčny teatr;
- «Kaladnaja historyja», Biełaruski dziaržaŭny teatr lalek;
- «Kryžovy pachod», Centr biełaruskaj dramaturhii;
- «Dreamworks», Biełaruski dziaržaŭny maładziožny teatr;
- «Jevanhielle ad Iudy», Biełaruski dziaržaŭny teatr lalek;
- «Z žyćcia nasiakomych», Niezaležny teatralna-muzyčny prajekt Śviatłany Bień;
- «Kamiera, jakuju dała mnie maci», Nacyjanalny centr sučasnych mastactvaŭ, Teatr Novaha mastactva.
Kudy ruchajecca biełaruski teatr?
Z dapamohaj inicyjataraŭ rejtynhu, kurataraŭ internet-prajekta «Teatralnaja Biełaruś» Aleny Malčeŭskaj i Alaksieja Strelnikava «NN» vyłučyła hałoŭnyja teatralnyja tendencyi.
Biełaruski sučasny teatr usio čaściej idzie na ekśpierymient, admaŭlajučysia ad hruznych dekaracyj, nie imknučysia začapić hledača vyklučna formaj: kab vyhladała «pa-bahatamu». Niaredka režysiory ŭvohule admaŭlajucca ad upryhožvańniaŭ, vykarystoŭvajučy tolki prastoru i mahčymaści cieła akcioraŭ, jak heta zdaryłasia z, musić, samym skandalnym śpiektaklem siezona-2016 na hiendarnuju tematyku «Kamiera, jakuju dała mnie maci».
«Kamiera, jakuju dała mnie maci», fota Darji Burakinaj
Naroŭnie ź Minskam ciapier «rulić» šmat pastanovak z rehijonaŭ. U pieršuju čarhu, treba adznačyć teatry Mahiloŭščyny: jany zrazumieli, što, kab pradavać siabie, treba nie tolki rabić mastactva, ale i arhanizoŭvać hastroli, abmierkavańni, prezientacyi, pracavać z žurnalistami.
«Na dnie», fota teart.by
Teatr užo nie adarvany ad nadzionnych, aktualnych tem: tut možna sustreć nie tolki piersanažaŭ časoŭ Vialikaj Ajčynnaj vajny, ale i vodhałasy Majdana, biespracoŭja: «Opium» Alaksandra Marčanki, «Saša, vyniesi śmiećcie» Dźmitryja Bahasłaŭskaha i inšaje.
«Saša, vyniesi śmiećcie», fota teart.by
U nas usio jašče mała mocnych režysioraŭ i krytykaŭ: na žal, pa mnohich pryčynach, navat vielmi talenavityja ludzi niadoŭha zatrymlivajucca ŭ prafiesii.