Kupałaŭski viartajecca da tradycyi dziciačych śpiektaklaŭ: pieršaja premjera — užo ŭ listapadzie
Kupałaŭski teatr viartajecca da tradycyi dziciačych śpiektaklaŭ. Na Vialikaj scenie režysior Siarhiej Kavalčyk rychtuje premjeru — bal-maskarad «Kryštalovy tuflik» pavodle tvoraŭ Šarla Piero, Jaŭhiena Švarca i Tamary Habe.
Premjera śpiektakla adbudziecca 12 listapada ŭ 11.30. Abodva premjernyja pakazy ŭ listapadzie ranišnija.
Aŭtar idei — sam Siarhiej Kavalčyk. Na biełaruskuju movu tekst pierakłaŭ Ihar Skrypka. «Čamu try aŭtary? Ja vykarystaŭ najbolš daścipnyja i dynamičnyja momanty z tekstaŭ Švarca i Habe, zachavaŭšy kazku Piero jak siužetny stryžań i adnu z najbolš čułych viersij hetaj napraŭdu vielmi staražytnaj historyi», — havoryć Siarhiej Kavalčyk.
Mastak-scenohraf pastanoŭki — Alaksandra Kavalčyk. Zhodna ź jaje zadumaj butaforski cech teatra pavoli zapaŭniajecca atrybutami kazačna-karaleŭskaha žyćcia. Užo amal hatovy harbuz, značyć, z transpartam u Papiałuški ŭsio budzie ŭ paradku.
«Karalevič u našaj kazcy — heta taki ramantyčny chulihan, jaki kidaje vyklik prydvornamu žyćciu i ŭjaŭleńniam Karala pra budučyniu svajho syna z usimi hetymi dynastyčnymi šlubami.
Bo šlub dla karaloŭ — heta srodak dasiahnieńnia ŭłady, vyhodnaja damova. Ale naš Karalevič svabodny čałaviek, jaki imkniecca da niemahčymaha — taho, čaho nie mohuć dazvolić sabie ludzi karaleŭskaj kryvi, i mienavita tamu jon sustrakajecca z takim samym svabodnym čałaviekam — Papiałuškaj. Ich kachańnie — kachańnie svabodnaje», — ličyć režysior.
Rolu Papiałuški repietuje Marta Hołubieva, rolu Karaleviča — Michaił Zuj. Mačacha — zasłužanaja artystka Respubliki Biełaruś Alena Sidarava, jaje dočki - Kryścina Kazak i Dzijana Kaminskaja, Fieja — Julija Špileŭskaja, a jaje paž — Maksim Karaścialoŭ. U roli Karala — Mikałaj Kučyc, Ministar-Radca — Ihar Piatroŭ, taksama ŭ śpiektakli debiutuje na Kupałaŭskaj scenie Taćciana Dzianisava.
«Kamanda spracavanaja, heta ludzi, u jakich ja stoadsotkava ŭpeŭnieny. Zaraz Hienadź Famin pravodzić płastyčnuju repietycyju, i ja viedaju, što ŭsio budzie adpracavana na najvyšejšym uzroŭni. Muzyčnaha kiraŭnika pastanoŭki — Andreja Ivanova — ja ŭpieršyniu ŭbačyŭ, kali jon dyryžyravaŭ arkiestram u Akademii muzyki. Arkiestr u jaho prosta lotaŭ! Heta było nievierahodna, ja adrazu ž zaprasiŭ jaho da supracoŭnictva», — raspaviadaje Siarhiej Kavalčyk. Vakalnyja partyi buduć amal va ŭsich piersanažaŭ, aranžyroŭki dla ich stvaraje małady biełaruski kampazitar Kanstancin Jaśkoŭ.
Režysior havoryć, što nie abmiažoŭvaje ŭzrost hladackaj aŭdytoryi: «Umoŭna kažučy, ad 4 da 16 hadoŭ, ale abiacaju, što i darosłym budzie cikava.
Darosły teatr (taki, jak Kupałaŭski) tym i zajmalny, što my majem unikalnuju mahčymaść uzajemadziejničać z hledačami, jakija pryjduć siudy paźniej, hladzieć užo inšyja śpiektakli. A «Kryštalovy tuflik», pa vialikim rachunku,— heta kazka pra pierśpiektyvu. I pierśpiektyva hetaja skaryłasia Papiałušcy — čałavieku pracavitamu, z dobrym sercam i załatymi rukami, jaki žyvie z hledzišča dabra dla inšych. Jaje duša pakutuje, ale serca nie čarśćvieje. I takija ludzi zasłuhoŭvajuć pierśpiektyvy».