Дзмітрый Лукашэнка хоча паставіць пад кантроль усе мабільныя тэлефоны

У распараджэнне «Белпола» трапіў дакумент, які сведчыць пра новы, нечаканы кірунак у дзейнасці Прэзідэнцкага спартыўнага клуба, якім кіруе сярэдні сын Аляксандра Лукашэнкі Дзмітрый.

Дзмітрый Лукашэнка

Нягледзячы на тое, што Прэзідэнцкі спартыўны клуб афіцыйна створаны для развіцця спорту і прапаганды здаровага ладу жыцця, насамрэч сфера ягоных інтарэсаў значна большая. Гэта фактычна эканамічны інструмент сям’і Лукашэнкі і канал яе ўзбагачэння.

Нядаўна дэлегацыя клуба наведала Таджыкістан і правяла перамовы з адной з найбуйнейшых кампаній краіны — «Авеста Груп». У выніку з'явіўся шэраг амбіцыйных планаў для супрацоўніцтва.

Асобную ўвагу прыцягвае праект увядзення ў Беларусі сістэмы абавязковай рэгістрацыі IMEI (унікальнага нумара кожнага тэлефона). Усе мабільныя прылады, што ўвозяцца ў краіну, павінны будуць праходзіць платную рэгістрацыю праз структуру, падкантрольную ПСК.

Цяпер у Беларусі такой сістэмы няма: аператары могуць бачыць IMEI, але яны не блакуюць «шэрыя» прылады. Аднак у шэрагу іншых краін (напрыклад, у тым жа Таджыкістане ці Турцыі) такая сістэма ўжо працуе.

У Таджыкістане дзейнічае сістэма DIRBS, распрацаваная з дапамогай кампаніі з Пакістана, і ПСК, магчыма, плануе пераняць гэтую мадэль з удзелам таго ж партнёра — «Авеста Груп».

Калі праект будзе рэалізаваны, ПСК атрымае:

• манаполію і кантроль над мабільным рынкам;
• мільённыя даходы ад рэгістрацыі прылад;
• магчымасць уплываць на рынак тэхнікі, абмяжоўваючы шэры імпарт;
• доступ да вялікіх аб'ёмаў асабістых даных карыстальнікаў — што дае і палітычную, і эканамічную ўладу.

Таму фактычна гаворка ідзе не проста пра новы бізнэс. Гэта стварэнне механізму поўнага лічбавага кантролю, які можа апынуцца ў руках сям’і Лукашэнкі.

А ў дадатак ПСК ад супрацоўніцтва з Таджыкістанам хоча мець даходы з наступных кірункаў дзейнасці:

• стварэнне агульнага прадпрыемства па развядзенні буйной рагатай жывёлы для экспарту ў Таджыкістан;
• будаўніцтва энергетычных аб’ектаў, у тым ліку з выкарыстаннем аднаўляльных крыніц;
• арганізацыя ўзаемнага тавараабароту паміж краінамі;
• забеспячэнне беларускіх прадпрыемстваў таджыкскімі рабочымі, што дае магчымасць манетызаваць працоўную сілу.

Каментары да артыкула