Siarhiej Vahanaŭ. Iznoŭ kryvioj spłyvajuć rany ŭ Kurapatach…
Pajedziem pajadzim
Na što, hladžu ja, «Bulbaš-choł» padobny?
Vialiki architektar byŭ mastak.
Pad restaran budynak toj padrobleny.
A nasamreč — hułahaŭski barak.
Tam nie stały, a šerah styłych naraŭ.
Z unutranych — aficyjanty — spraŭ.
I kuchary dla vas hatujuć stravy…
Nie jeli vy šče hetkich smačnych straŭ.
I zaprašajuć vas pajeści ŭ Kurapaty.
I padviazuć praź ciemru strašnych nočak.
Čakajuć vas šykoŭnyja sałaty —
Śviniec i žoŭty, poŭny rot, piasočak.
Niamy adčaj
Iznoŭ kryvioj spłyvajuć rany ŭ Kurapatach.
Iznoŭ hučyć niamy adčaj achviar:
«Vandały? Nie. Ŭsio tyja ž suki-katy
Stralajuć nas katory hod zapar.
Skažycie, pasiarod jakoj viasny
Zacichnuć našy stohny pad ziamloju?!
Kali ŭžo popiełam zadušacca jany
I zachłynucca našaju kryvioju?»
Kryž
Jany ŭ kryžy draŭlanym bačać bierviano.
U mietaličnym — pud mietałałomu.
Nie Jon i nie Jana.
Jany — JANO
U kurapackim žachu kryžałomnym.
Ale nia złomleny naš Kurapacki Kryž!
Nie adadrać ad karanioŭ adviečnych.
JANO, ty čuješ ŭ piekle jak haryš?!
Bo jon niazłomny — Biełaruski Kryž
Z pakutnaj Pamiaci i kostak čałaviečych.
Ciapier čytajuć
Pamiłavany i departavany ŭkrainiec Katovič raskazaŭ, za jakuju abrazu na jaho pakryŭdziŭsia Łukašenka3
Kamientary