Haradzišča staražytnaha Barysava mieściłasia pa levym bierazie raki Biareziny. Tut pieršapačatkova i ŭźnik horad. Pavodle źviestak Taciščava, pasielišča zasnavaŭ kniaź połacki, syn lehiendarnaha Usiasłava Čaradzieja, Barys Usiasłavič u 1102 hodzie (zhodna ź inšymi źviestkami – kijeŭski kniaź Jarasłaŭ Mudry ŭ 1032 hodzie). Najbolš stary piśmovy ŭspamin pra Barysaŭ jak horad Połackaha kniastva źmiaščajecca ŭ Łaŭrenćjeŭskim letapisie i datujecca 1127 hodam.
Siońnia heta vioska Starabarysaŭ. U XIII stahodździ tut stajaŭ zamak, ale ŭ pieršaj pałovie XIV stahodździa Barysaŭ vyrašyli pieranieści na novaje miesca. Pa jakoj pryčynie, dakładna nieviadoma: mahčyma, praz pažar, a mahčyma, praz bolšyja vyhody novaj placoŭki, što stajała na handlovych šlachach. Tak ci inakš, ale Barysaŭ «pieramiaściŭsia» na niekalki kiłamietraŭ bližej da Biareziny.
Z pachodžańniem raki Biareziny, darečy, źviazanaja zajmalnaja lehienda. Kažuć, proci młyna za Dokšycami niekali rasła biaroza. Śvińnia pad joj usio ryła, ryła i daryłasia da vadzianoj žyły. Tady z-pad jaje «čuchnuła» raka, jakuju i nazvali Biaroza. Lehienda heta narodnaja, ale cikava, što svoj pačatak Biarezina sapraŭdy biare ŭ Dokšyckim rajonie.