Hanna Sieviaryniec. Tut la ciabie…
Tut, la ciabie, u tvaim nievialikim pakoi,
Tut, dzie štonoč pad špalerami šastajuć šeryja myšy,
Miesiac hladzić u vakno i na stoli maluje kvadraty,
Cicha našeptvaje pieč i maŭčać niečytanyja knihi,
Tut, dzie ałovak biažyć pa jašče niezžaŭciełaj papiery,
Dzie za ałoŭkam vijecca ściežka piatlistaja śledu —
Sieści la noh tvaich cicha, lehčy ščakoj na kaleni,
Słuchać, jak šepčucca ŭ piečy biarozy, što stali vuhollem,
Čuć, jak daloka-daloka sychodzić na Miensk elektryčka,
Apošniaja ŭ hetym stahodździ, i ŭ hetym, napeŭna, žyćci.